Siostry z lasu recenzja

"Siostry z lasu" zachęcały mnie do siebie już od jakiegoś czasu, przede wszystkim swoją klimatyczną, przyciągającą wzrok okładką, ale też tytułem i opisem. Chciałam również poznać twórczość lokalnej pisarki związanej z moim regionem. Jej nazwisko znane jest mi od jakiegoś czasu, lecz bardziej z racji jej pracy, bo moje pierwsze spotkanie z jej twórczością.
Lubię czasem przenieść się w świat fantazji, uwielbiam również słowiańskie magiczne opowieści. Lecz chyba zbyt wiele sobie oczekiwałam od tej lektury. Spodziewałam się otulonej magiczną mgłą mazurskich lasów historii, mrocznej i tajemniczej. Początkowo nawet bardzo się to udało, weszłam do całkiem innego świata, który zaczynał mnie wciągać w swoje tajemnice niemal bez reszty. Lecz im głębiej wchodziłam w leśną gęstwinę, tym mniej mi się to podobało. Fabuła stawała się jakaś niezbyt zrozumiała i bardziej chaotyczna, a niektóre wątki zostały potraktowane po macoszemu.
Tytułowe siostry z lasu, to trojaczki wychowywane przez swoją babcię, gdyż ich matka zmarła przy porodzie. Mieszkają w leśnej chacie, a babcia przez całe lata starała się chronić je przed światem. A przede wszystkim uczy swoje wnuczki magii i posługiwania się nią. Wie, że będzie im potrzebna taka wiedza, gdy jej już zabraknie...

Teraz to już dorosłe kobiety o pięknych ciemnych włosach, takie same, jedynym elementem, który pozwalał je odróżnić od siebie, był zróżnicowany charakter. Każda z sióstr ma także inny dar, którym się posługuje. Krnąbrna i pewna siebie Bachira ma dar przemiany, wrażliwa i pomocna Traszka potrafi rozmawiać ze zwierzętami a porywcza Tove zostaje piastunką kości. Żyją spokojnie, zbierają zioła, uczą się od babki sporządzania różnych leczniczych mikstur i tak mija im dzień za dniem.
Jednak w okolicy grasuje szajka zajmująca się likwidowaniem czarownic. Ich przywódcą jest Laaban, który po śmierci matki poluje zawzięcie na wszystkie kobiety zamieszkujące leśne ostępy. Nie zdaje sobie sprawy, że złośliwy los postawił na jego drodze dziewczynę, która jest jedną z tych, na które tak uparcie poluje, a chwali się swoim kompanom, że czarownicę potrafi poznać od razu, nawet jej nie widząc...

Babcia dziewczyn już wcześniej wyczuła zbliżające się zagrożenie. Dlatego każe swoim wnuczkom uciekać z domu w gęstwinę, jak najdalej stąd.
Uciekając z domu, siostry nie przypuszczają, że los je rozdzieli, że może już nigdy się nie spotkają...
Co spotka leśne siostry po ucieczce z domu? Co stanie się z ich babcią?

Myślę, że pomysł na książkę świetny, lecz czegoś mi tu zabrakło. W tym bajecznym lesie jakoś też nie pasowała mi erotyka przekazana przez autorkę, zbyt dużo też smutku i nieszczęść jak na tak małą liczbę postaci. Nie mówię jednak, że książka jest całkiem zła i nie zrażam się do autorki, z pewnością sięgnę po drugą część serii.
W książce jest też trochę błędów, które również źle wpływały na lekturę.