Zjadacz czerni 8

Kiedyś czytywałam Grocholę. Wracam do niej po latach i bum cyk cyk, czar prysł. Dużo innych książek i autorów mi się przewinęło przed nosem, odkąd po raz ostatni miałam styczność z panią Katarzyną. Wiem stąd, że Zjadacza czerni 8 o niebo lepiej napisałaby Olga Tokarczuk na przykład, a jeśli nie pani Olga, to może tegoroczna debiutantka od Szaleju, który zrobił na mnie ogromne wrażenie. Nie to, że Zjadacz jest jakiś zły, tylko po autorach z tak długim doświadczeniem jednak powinniśmy wymagać wysokiego poziomu, zwłaszcza gdy kręcą się wokół tzw. literatury pięknej.

Ile twarzy ma miłość? Ile odcieni? Który z nich jest bardziej odczuwalny, który właściwszy, szlachetniejszy?

Ta książka zbudowana jest z miłości. Z miłości w jej najróżniejszych odsłonach i rodzajach.
Tej szeptanej podczas potajemnej rozmowy, prowadzonej przyciszonym głosem.
Tej wyrażanej za pomocą ulubionych orzeszków, czekających niby przypadkiem w maminej szafce, kiedy wizyta została zapowiedziana.
Tej utraconej przed laty, która nadal boli gdzieś na dnie serca, szukając wyjaśnienia.
Tej, która popycha do czynów i tej która od czynów odwodzi.
Tej, która nakazuje odejść i ta dzięki której się wraca.

11 odcieni miłości, cząstek układanki tworzącej...życie.

Osobiście bardzo lubię książki Katarzyny Grocholi. Już jako nastolatka sięgałam po te, najbardziej znane. Za każdym razem znajdowałam w nich autentyczność i miłość właśnie.

Tym razem nie było inaczej. Nie jest tu tkliwie, nie jest różowo, ale jest prawdziwie. Każda kolejna strona zaś pokazuje, że w miłości nie reguł ani granic.

Na początku zaintrygował mnie tytuł. Kompletnie nie wiedziałam z czym może się wiązać, co jeszcze bardziej potęgowało moją ciekawość. Przyznam, że do tej pory czytałam tylko jedną książkę Pani Katarzyny Grocholi („Ja wam pokażę!” - szczerze polecam, przyjemna, niezobowiązująca lektura) , jednak podświadomie czułam, że książka „Zjadacz czerni 8” będzie inna niż wszystkie!
•
„Zjadacz czerni 8” to zbiór krótkich opowiadań, w których Autorka przedstawia historie i problemy normalnych ludzi - niesnaski małżeńskie, choroby i związana z nimi śmierć, niewierność, brak zrozumienia i pogłębiająca się depresja. Historie w przedziwny, a jednocześnie bardzo subtelny sposób łączą się ze sobą i tworzą pełną przeróżnych emocji całość. Co łączy wszystkie historie? Miłość i potrzeba bycia kochanym. Chcę zaznaczyć, że każda (!) z historii jest na swój sposób trudna - po każdej historii potrzebowała chwili odpoczynku, podczas którego mogłam przemyśleć i przetrawić wszystkie emocje.
•
Powieść Katarzyny Grocholi do głębi mnie poruszyła. Nie znajdziecie tu słodkości i zabawnego charakteru, a głębokie, dojrzałe uczucia. Każda historia daje jasno do zrozumienia - życie nie jest proste, jest trudne i pełne niewiadomych, a miłość nie zawsze przychodzi łatwo, ale potrafi wynagrodzić każdy trud!
Kocham tę książkę i Droga Autorko, serdecznie Ci za nią dziękuję! 🤍

Najpierw skłoniła mnie do przemyśleń a na koniec kompletnie rozwaliła emocjonalnie.
Będę do niej wracać.

Paradoksalnie moja miłość do twórczości Katarzyny Grocholi rozpoczęła się nie od przeczytania książki autorki ale od obejrzenia filmu nakręconego na podstawie jej powieści p.t. "Nigdy w życiu" z brawurowo zagraną przez Danutę Stenkę rolą dzielnej Judyty. Od tamtej pory przeczytałam kilka książek Pani Katarzyny ale dzisiaj przychodzę do Was z opinią o jej najnowszej p.t. "Zjadacz czerni 8".
📚Jest to zbiór jedenastu opowiadań o ludziach, których drogi w pewien sposób zostają splecione na przestrzeni lat. Pomimo, że sie łączą, temat każdego z osobna jest inny. W opowiadaniach tych dostajemy wzruszające, ludzkie historie w których los diametralnie odmienia życie ich bohaterów wraz ze wszystkimi wynikającymi z tego konsekwencjami. A jakie to historie? Takie, z którymi wielu ludzi boryka się codziennie; małżeńskie nieporozumienia, cieżka choroba, przemoc w rodzinie, zdrada, wykorzystywanie seksualne, śmierć, smutek, depresja i poczucie winy. A wszystkie nasycone emocjami, które przenikają serce i rozum. Sprawiają, że zatrzymujemy się na chwilę przy każdym z nich w cichej zadumie. I wiecie co mnie zdumiało najbardziej? To, że w tych powikłanych losach jest miejsce na miłość, trudną i wymagającą ale za to może bardziej wartosciową? Miłość ze wszystkimi jej odcieniami, szczerą i prawdziwą, aż po kres. Takiej milosci trzeba się nauczyć i tylko taka jest najpiękniejsza.
📚Opowiadania w książce "Zjadacz czerni 8" mają genialną konstrukcję. W miare czytania stopniowo się uzupe...

Dzięki uprzejmości @wydawnictwoliterackie miałam możliwość przeczytania książki "Zjadacz czerni 8" @katarzynagrochola_official

Życie pisze nam różne scenariusze.W książce p.Grocholi widzimy to dosadnie.Życie to nie tylko dom, dzieci i mąż.To również pełen bagaż doświadczeń i problemów takich jak choroby
Czy nieszczęścia,które zdarzają się dość często.
"Zjadacz czerni 8" to zbiór jedenastu opowiadań, każde jest inne ale też każde pokazuje nam prawdziwe życie gdzie ksiądz nie jest wcale taki święty na jakiego wygląda,że mąż potrafi zranić w najgorszy możliwy sposób i to co mnie zakłuło najbardziej to nieszczęście dzieci.Bo czym dzieci są winne,iż spotyka je choroba tak straszna jaką tutaj przeczytałam?
Wiele możemy przeczytać w tej książce, chwyta za serce przy każdym z tych opowiadań i co dziwne wszystkie się ze sobą w pewien sposób łączą.
Ale!
To bardzo trudna w odbiorze książka,jestem pewna że wierni fani twórczości Katarzyny Grocholi nie mają problemu ze zrozumieniem treści.Natomiast ja jako osoba która przeczytała jedną książkę tej autorki i to bardzo dawno temu miałam ogromny problem z tym by chociażby skupić się na treści jaką czytam.
Podobało mi się przedstawione życie,tak jakie jest ono naprawdę.Oprócz problemów mamy też wątki miłosne i chyba tylko dlatego dotrwałam do końca przy czytaniu.
Czy polecam?tak!chociażby ze względu na historię o tytule"Dzień"-łzy ciekną z oczu same gdy dziecko cierpi to cierpi cały świat.
Ogromny...