Zbójecka narzeczona

Widmo Zeni.

Zenia umarła, a Roz, Tony i Charis ledwo powstrzymały się, żeby nie odtańczyć tańca radości na jej grobie. Pustym grobie, jak się okaże. Zenia bowiem powróci, żeby jeszcze raz nieźle namieszać. Co łączy te kobiety? W jaki sposób Zenia skrzywdziła wszystkie trzy pozostałe? Kim w ogóle jest Zenia?

U Margaret Atwood nie ma co liczyć na proste odpowiedzi, i tak też jest tym razem. Każda z kobiet ma swoją historię i swój własny problem, nie tylko z Zenią. Poznamy każdą z nich, dzięki czemu będziemy mogli lepiej je zrozumieć. Odkryjemy ich najpilniej strzeżone sekrety, o których nie wiedział nikt. Może to zabrzmi dziwne, ale doświadczenia życiowe każdej z tych kobiet, pomogły mi inaczej spojrzeć na swoje życie, poczułam jakąś magiczną więź z tymi kobietami. Atwood wciągnęła mnie niepostrzeżenie w tę opowieść, nawet nie zauważyłam, kiedy dotarliśmy do końca.

Zenie tego świata – gońcie się!

Zenia to tajemnica, zagadka...nieżyjąca od pięciu lat kobieta.

Tony jest filigranową historyczką, pracuje na uniwersytecie. Lubi, gdy wszystko jest wyjaśnione od początku do końca. Udowodnione i uporządkowane. Często czyta od tyłu. Ma też swoje inne fobie.

Charis jest matką dziewiętnastoletniej córki. Mieszka na Wyspie. Ma oryginalne poglądy na życie i śmierć i w specyficzny sposób odbiera świat. Pracuje w sklepie z cudownymi rzeczami (tak w dużym skrócie) o nazwie "Promienność".

Roz natomiast to matka dwóch piętnastolatek i syna, starszego od nich o siedem lat. Szefowa firmy, bizneswoman. Bogata, ale samotna.

Są chyba przyjaciółkami. Znają się z McClung Hall, akademika dla kobiet. Wiedzą o sobie nawzajem wszystko. I niczego od siebie nie oczekują. Spotykają się na lunchu w "Toxique", gdzie pojawia się... żywa Zenia.

Z historią ich znajomości zapoznajemy się dopiero od 149 strony. Wydarzenia, które doprowadziły do tego, co jest teraz. Historię kontaktów z Zenią. To, co im zrobiła. Każdej z nich.

Poznajemy też samą Zenię, zewnętrzną postać. Bo tego co czuje, co myśli, to już raczej nie. Tylko to, co ona chce, żeby było zdradzone. Jej wcielenia, transformacje, opowieści ... manipulacje i intrygi, kłamstwa...
"... Zenia lubi zmiany. Lubi włamywać się i wchodzić, lubi brać rzeczy, które nie należą do niej."(str. 344)


Specyficzny sposób narracji, typowy dla autorki, sprawia, że nie da się czytać tej książ...