Zaplątani w konwenanse

,,Oskar Foglar, trzeci syn zmarłego starego hrabiego i dziedzic fortuny swej ciotki oraz babki, przed kilkoma laty przeżył wielki zawód miłosny, gdy został porzucony przez narzeczoną. To zmieniło jego życie i jego samego. Panna Genevieve Sinclair musiała kiedyś zrezygnować z wielkiej miłości i poświęcić się dla rodziny’’.


Urszula Gajdowska to autorka, która w swoich książka zawsze zapewnia nam wciągającą historię i ciekawą naukę o innych kulturach i czasach. To już po raz trzeci przybliża nam życie braci Fogel, tym razem to z Oskarem będziemy odkrywać świat arystokracji w XIX-wiecznej Anglii, świat konwenansów, emocji i tajemnic.
Gdy czytam powieść autorki, to zawsze jestem pod wrażeniem ogromnej pracy pisarki, bo nie jest to najprostszy gatunek do tworzenia. Tu fikcja literacka, ściśle musi współgrać z obyczajami i charakterem danej epoki, a ten nieznany styl życia zawsze jest podany w sposób ciekawy i wciągający. Tak, że zamierzchłe czasy zaczynają odżywać na kartach książki, niezauważalnie przenoszą nas do świata bohaterów. Ludzie, którzy żyli lata świetlne przed nami, których życie było tak różne od naszego, ale to, co nas łączy to marzenia, bo mieli takie same jak my teraz.


,,Zaplątani w konwenanse'' powieść, która jak przystało, na ten gatunek porusza temat o przyjaźni i potrzebie miłości, ale nie brakuje tu trudnych tematów, z mądrym i wartościowym przesłaniem.

On miał opinię bawidamka i flirciarza. Wydaje się do wszystkiego podchodzić z nonszalancją i poczuciem humoru przez co jest uważany za niezbyt poważnego.
Ona z kolei dbała o reputację , jednak przed sześcioma laty podjęła decyzję, która zaważyła na całym życiu nie tylko jej samej, ale również na losach mężczyzny którego wybrało jej serce.
"Wielokrotnie wyobrażała sobie ich kolejne spotkanie. To ona odrzuciła jego, dlatego chciała, by przebiegło ono jak najmniej boleśnie. Ćwiczyła postawę chłodnej, wyniosłej rezerwy. Niestety wyniosła rezerwa zaczepiła się razem z jej suknią o stolik kawowy i omal się nie przewróciła, więc wszystkie postanowienia szlag jasny trafił. Zacisnęła zęby i udała, że nic się nie stało. Wymykające się ku górze kąciki ust Oskara zdradziły jego rozbawienie. Czy znienawidził mnie przez te lata, czy pragnął zemsty, a może zupełnie zobojętniał albo co gorsza, nadal żywi do mnie płomienne uczucia? – zastanawiała się. Nie potrafiła niczego wyczytać z jego twarzy. Jeśli chciał, był dobrym pokerzystą i nie sposób było go za to nie cenić. Musiała opanować emocje i skupić się na swojej misji.
– Dzień dobry. – Postarała się zachować spokój, choć nie było to łatwe.
Przed kilkoma laty był dla niej całym światem. Trudno było udawać obojętność przed kimś, o kim myślała za każdym razem, gdy pragnęła ogrzać się w blasku wspomnień, kiedy coraz bardziej doskwierała jej samotność. Dobrze, że się nie przewróciła, tylko stłukła sobie łydkę o krawędź sto...