Tadeusz Kubiak debiutował w trudnych dla literatury czasach II wojny światowej. Debiut ukazał się w 1943 roku na łamach konspiracyjnego pisma „Jutro Poezji”. Podczas wojny pisarz działał w podziemiu, później należał do zakonspirowanych sił zbrojnych Polskiego Państwa Podziemnego zwanych Armią Krajową. Pierwsze tomiki poetyckie jego autorstwa pojawiły się na półkach księgarń w 1944 roku, były nimi „Eskadra” i „Gałązka rozmarynu”. W kolejnych latach wydane zostały również m.in. „Słowo pod żaglem”, „Zdjęcie maski”, „Los wielokrotny” czy „Kraina pierwsza”.