Urszula

Pierwsze dwie części rewelacyjne, tutaj zabrakło mi tego czegoś. Jest to dobra powieść, jednak w moim odczuciu odstaje trochę od dwóch pierwszych historii. Jest podobna do innych książek autorki. Dwie pierwsze opowieści miały to coś, zapierały dech w piersiach podczas czytania, tutaj otrzymałam dobrą ale niczym nie wyróżniającą się opowiastke. Jak dla mnie historia o Uli była najmniej zajmująca, autorka czasami zbyt wiele razy powtarzała to samo i jakoś ehhh fajerwerków nie było. A tak czekałam na ostatnią część cyklu.

Książka kończąca sagę "Matki i córki" poświęcona jest Urszuli. Kobieta boryka się z syndromem DDA. Nie wdając sie w szczegóły dotyczy on osób wychowujących się w rodzinie alkoholika.
Dziewczyna za wszelką cenę chce oderwać się od toksycznej rodziny, ale wciąż do niej powraca na każde zawołanie matki. Trudno jest jej także wejśc w związek, bo desperacko dąży do zrujnowania go, twierdząc, że nie jest możliwe to, aby ktoś ją naprawdę pokochał.
Powieść nasączona jest emocjami. Czytelnik wchodzi mocno w postac bohaterki i wraz z nią przeżywa koszmar zarówno dzieciństwa, jak i młodości. Chce się wejść na strony powieści i potrząsnąć Ulą, ale to tylko pokazuje, jak trudno wyjść na prostą po koszmarze życia pod jednym dachem z nadużywającym alkoholu członkiem rodziny.
Autorka porusza ważny problem dotykający wielu rodzin, bo tak naprawdę najczęściej sprawa rozbija się tylko o osobę uzależnioną, a niewiele wiadomo co dzieje się z pozostałymi członkami rodziny. Książka przynosi wiele emocji od złości po niechęć do bohaterki, ale to po prostu samo życie.

Dziś przychodzę do Was z ostatnią częścią sagi „Matki i córki”. „Urszula” autorstwa Izabeli K. Krasińskiej to opowieść pełna emocji i bólu. Tytułowa bohaterka, wychowana w domu wypełnionym terrorem, wprowadzanym przez ojca alkoholika, dorasta i wchodzi w samodzielne życie. Jednak jej bagaż doświadczeń jest tak wielki, że ciężko się pod jego ciężarem nie ugiąć. Czy pojawią się osoby, które będą umiały pomóc Urszuli? Czy uda się przełamać fatum ciążące od pokoleń, na kobietach w rodzinie?

To książka przepełniona trudnymi emocjami… bólem, lękiem i narastającą obojętnością. Pokazująca ludzką znieczulicę na nieszczęście drugiej rodziny.

Mnie najbardziej uderzyło przedstawienie funkcjonowania dzieci (Urszuli i jej dwóch sióstr) w takim dysfunkcyjnym domu, sieć kłamstw snuta przez całą rodzinę, by prawda nie wyszła na jaw oraz powielanie, jedynego znanego, schematu ofiary i oprawcy. Wstyd przed oceną sąsiadów, strach przed oprawcą i współuzależnienie doprowadza do napędzania spirali przemocy. Gasnąca w oczach dzieci wiara w zmianę jest zatrważająca.

Gorąco polecam lekturę całej sagi. To ważna i trudna książka, ukazująca problem wielu tysięcy kobiet i dzieci. Opowieść pozwalająca (choć w niewielkim stopniu) zrozumieć emocje i zachowanie dorosłych dzieci alkoholików. Jednak co najważniejsze, to książka dająca nadzieję na szczęście i prawdziwą miłość, nawet po traumatycznych doświadczeniach z okresu dzieciństwa, nawet gdy...

Urszula

To trzecia kobieta, którą poznajemy dzięki Izabeli M. Krasińskiej na stronach sagi o matkach i córkach. Każda z nich miała zupełnie inne problemy i tutaj również nasza uwaga została zwrócona na kolejny jakże istotne zagadnienie, na DDA, czyli Dorosłe Dziecko Alkoholika. Poznajemy dzieciństwo naszej bohaterki, oraz to jak sobie radzi w dorosłym życiu niosąc na barkach doświadczenia z młodości.

Niestety mając tak wiele złych wspomnień, cały czas pijanego ojca, matkę, która nie daży córek zainteresowaniem, tym bardziej miłością, jaką oczekiwałyby dzieci, wyzwiska rzucane przez rodziców, ciągłe bójki i ogromny strach przed tym co może się wydarzyć każdego dnia, kiedy tylko ojciec wróci z pracy Urszula nie potrafi cieszyć się życiem, oderwać się od znienawidzonej przeszłości, zapomnieć o tym co ją spotkało, by teraz jako dorosła kobieta wieść szczęśliwe życie. Promykiem nadziei jest Szymon, którego poznaje. Niestety blokada jaką ma w sobie prowadzi do coraz częstszych nieporozumień. Czy jednak będzie potrafiła prawdziwie kochać, bo przecież nie wie, jak okazywać takie uczucia, przecież nie zaznała ich wcześniej.

To była bardzo przytłaczająca i smutna historia. Możemy zdać sobie sprawę ile szkody można wyrządzić małemu dziecko, kiedy nie może liczyć na nikogo, a przebywanie w domu staje się istnym koszmarem i jakie to potem odnosi skutki w dorosłym życiu. Dlaczego matka zgotowała taki los w swoim c...