Pod skrzydłami miłości

Zawsze z ochotą sięgam po debiuty literackie, mając nadzieję na coś nowego, oryginalnego i nieoklepanego, co mnie zainteresuje. Gdy mam jeszcze przed sobą klimatyczną, zachęcającą okładkę, to tym bardziej muszę się dowiedzieć, co też kryją tak ładnie "ubrane" stronice. Jednak powieści "Pod skrzydłami miłości" pani Izabeli M. Krasińskiej mówię zdecydowane NIE.

Już sama historia według popularnego schematu nie wnosi nic nowego, ani intrygującego. Marta spotyka się z żonatym mężczyzną. Pewnego dnia przekonuje się, że on nigdy nie zostawi dla niej swojej rodziny. Wzburzona i zdesperowana wsiada do auta i mknie przed siebie. Jak łatwo przewidzieć, jej brawurowa jazda kończy się wypadkiem. I tu wkracza do akcji odważny i dzielny, a do tego niezwykle przystojny strażak Piotr, który ryzykując własne życie wyciąga dziewczynę z opresji. Dalsze życie Marty to ciągła huśtawka z rodzaju chciałabym, a boję się oraz wieczne dylematy - on jest taki wspaniały, a ja na niego nie zasługuję.

Nie lubię pisać niepochlebnych recenzji, bo zawsze wolę skupiać się na tym co dobre i wartościowe w książce. Zacznę więc od tego, że ogromnym plusem tej powieści są fragmenty tekstów kanadyjskiego wokalisty Garou, które stanowią wstęp do każdego rozdziału. Idealnie wpasowują się w treść i są naprawdę fantastycznym uzupełnieniem opowieści. Przyznaję również, że historia Marty i Piotra, w której przewijają się inni bohaterowie, na tyle mnie zainteresowała, że postanowiłam doczytać książkę do ...