To po diable

SQN umie w reklamę. Gdybym zobaczyła okładkę, pomyślałabym, że wygląda bardzo ciekawie, ale się zastanowię. Po spojrzeniu na autora zawahałabym się zdecydowanie, bo jakoś z Kłamcą było mi nie po drodze, więc przekonania do niego nie mam. Ale dostałam informację o nowości wraz z możliwością przeczytania kilku pierwszych stron - ano właśnie, umieją zachęcić.
Narracja jest pierwszoosobowa, przemawia do nas Swietka, twierdząc, że to rodzaj terapii - objaśnianie wydarzeń nieistniejącym widzom. Swietka ma ostry język, bardzo oryginalne podejście do wszystkiego, ale jest lojalną przyjaciółką Wojtka, dla którego dała się nawet przebrać w suknię panny młodej. Bo zaczyna się od ślubu, ale zaczyna z takim przytupem, że słynne trzęsienie ziemi Hitchcocka wysiada, a potem zgodnie z jego teorią dzieje się coraz bardziej. Momentami podejście bohaterki jest... jak by to ująć... nieszablonowe, co może u czytelnika wywołać rozmaite odruchy (wszystko zależy od indywidualnej odporności), ale na szczęście autor nie epatuje makabrą, bo tego bym nie zdzierżyła. Swietka wraz z Wojtkiem i innymi ma do czynienia z dżinami, prastarym demonem oraz własną rodziną z piekła rodem, akcja toczy się wartko, a jak tylko czytelnik się zawiesi, to zaraz mu Swietka wytłumaczy w prostych i konkretnych słowach - o co tu właściwie kaman. O ile sama wie, bo dość często nie wie i improwizuje, co miewa dodatkowe efekty.
Muszę powiedzieć, że przeczytało mi się błyskawicznie, Jakub Ćwiek pisać umie ...

" [...] W pewnym sensie wygrałam. Ale moje zwycięstwo smakuje popiołem. [...]"
Wow! Wow! Wow! Biorąc do ręki książkę "To po diable" autorstwa Jakuba Ćwieka, nie wiedziałam, że otrzymam tak fantastyczną historię. Przyznam bez bicia, że okładka troszkę mnie przeraża. Idealnie oddaje to, co znajduje się w środku.
Mamy tutaj do czynienia z demonami dosłownie z piekła rodem. Można się bać. Uważajcie, czego sobie życzycie i co podpisujecie. Może się okazać, że papier, który podpisaliście, był cyrografem i wasza dusza już nie należy do was.
Podobała mi się główna bohaterka, Svietlana Bringer, która nam wszystko pięknie opowiada. Dzięki niej czułam się, jakbym uczestniczyła w opisanych wydarzeniach. To troszkę przerażające i fascynujące. Podoba mi się jej charakterek. Nie da sobie w kaszę dmuchać. Poznajemy ją w dniu ślubu jej najlepszego przyjaciela Wojtka. Dlaczego na ślub przyszła ubrana w sukni panny młodej? Czyżby oczekiwała kłopotów? To, co tam się wydarzyło, lekko mną wstrząsnęło. Później było podobnie.
Jakub Ćwiek potrafi zaskakiwać czytelnika. Stworzył powieść iście demoniczną. Czy chcecie poznać świat demonów od środka?
"To po diable" jest pierwszą częścią nowej serii pod tytułem "Diabelska sukcesja". Po jej przeczytaniu będziecie mieli chrapkę na drugą część. W sumie to ja już się nie mogę jej doczekać.
Czy jesteście gotowi przekroczyć bramy piekła?
Tę historię dosłownie pochłonęłam w ciągu jednego dnia. "To po diable" Jakuba Ćwieka jest po...