To po diable recenzja

Nie znam osoby, która nie wiedziałaby, kim jest Jakub Ćwiek, więc ogromnie mi miło, że dzisiejsza recenzja dotyczy nowości tego autora. „To po diable” to książka z gatunku fantasy. Jest to pierwszy tom serii „Diabelska sukcesja”, która z pewnością namiesza w twoim życiu czytelniczym.

Podobno istnieje zwyczaj, że na wesele nie wypada zakładać białej sukienki z szacunku dla panny młodej. Jeśli się mylę, poprawcie mnie, ale wyobraźcie sobie, jak zostanie odebrana osoba ubrana w suknię panny młodej? Oczami wyobraźni widzę poruszenie nie tylko wśród „wiekowych moherów”, ale i wśród pozostałych gości. Dlatego już teraz zachęcam was, abyście odrzucili swoje wierzenia i zabobony, bo autor wpakował to wszystko do bębna losującego, z którego wyjmujemy niezły rollercoaster, po którym mało kto stanie na własnych nogach. Zamiana sukienek z panną młodą i wtargnięcie piekielnych ogarów na ślub to tylko kropla w morzu tego, co was czeka.

Svietlana Bringer to rudowłosa dziewczyna, która podobno nic nie znaczy, ale w takim razie, dlaczego demon otrzymał zlecenie na jej zlikwidowanie? Nie ukrywam, że próbowałam w kilku rozdziałach zorientować się, o co chodzi, ale im dalej w las, tym bardziej lądowałam w rowie. Oczywiście to tylko na plus, bo chcesz jak najszybciej rozwikłać zagadkę. Czy dla ratowania ukochanej osoby jesteś w stanie wejść do czeluści piekieł? Jeśli tak, to gdzie jest haczyk? I za jaką cenę? Trochę dowiecie się z opisu książki, ale całą śmietankę wypijecie z każdym rozdziałem. Czy można polubić kogoś, kto klnie jak szewc, jest chamski, wredny i nie interesuje się zdaniem innych? Oczywiście, że można, bo kiedy krzywda dzieje się komuś bliskiemu, hamulce puszczają.

Jedno, o czym trzeba napisać to słownictwo, jakie występuje w książce. Nie jest to książka dla osób -18, bo słowo Q… a jest chyba w każdym rozdziale. Nie wiem, czy to dziwne, ale w momentach, gdy czytałam, fantastycznie było móc wypowiadać to słowo! Taki „kamień z serca”. Dialogi to jedna z mocnych stron tej książki. Nikt nie owija w bawełnę – co z głowy, to z serca. Jednym z moich ulubionych fragmentów jest moment, gdy okazuje się, że nasza ruda zrobiła tatuaż na pupie swojemu przyjacielowi, który widać pod ultrafioletem.

Mogłabym mnóstwo pisać o książce, ale w skrócie to macie mnóstwo magii, potworów, piekielne demony, jak i innych mieszkańców dziwnych para nienormalnych stworzeń, świat rzeczywisty miesza się z tym fantastycznym, mamy „dżina” bez większych darów, zakręconą pannę młodą, jak i lekko nudnego, ale jakże zdeterminowanego młodego kawalera, który dzięki trzem życzeniom zmienia się w… ale nie dokończę, bo przy tym też się uśmiejecie. Oglądaliście film „Free Guy” z 2021 roku, w którym główną rolę gra mój ulubieniec Ryan Reynolds? Nie wiem, dlaczego ta książka skojarzyła mi się z tym filmem. To totalny Armagedon w akcji, zarówno w fabule, jak i w postaciach.

Gratuluję autorowi i czekam na kontynuację, a wam polecam sięgnąć po tę książkę lub zażyczyć sobie ją od Mikołaja.