Stulecie winnnych. Początek recenzja

„Niech on mnie kocha, modliła się. Niech trwa u mego boku, dodawała. Niech mnie zrozumie.”

Przenosimy się do roku 1874 do Brwinowa, pod zabór rosyjski. Bronia z Wielichowskich pełna niepokoju i obaw staje na ślubnym kobiercu, jej wybrankiem jest Antoni Winny. Młodzi od razu po ślubie idą na swoje, nie mają wiele, ale pełni nadziei patrzą w przyszłość. Antoni jest uznanym zdunem, szybko znajduje pracę. Zaradna, pracowita, mądra i życzliwa Bronia cieszy się szacunkiem w całej okolicy. Życie zaczyna płynąć utartym rytmem, na świat przychodzą kolejni synowi – Roman, Władysław, Kajetan, Stefan i najmłodszy Stanisław. Widzimy ich dzieciństwo, jak dorastają, z chłopców stają się mężczyznami, którzy zakładają własne rodziny. Na świat przychodzi kolejne pokolenie Winnych.

Z ogromną przyjemnością i niecierpliwością zaczęłam czytać i… całkowicie przepadłam. Wielowątkowa akcja powieści toczy się swoim rytmem, intryguje i wzbudza ogromne emocje. Fabuła ciekawie poprowadzona, dopracowana w każdym szczególe. Dotyka poplątanych ludzkich losów, trudnych relacji rodzinnych, a w tle prawda historyczna. Autorka czaruje słowem, z łatwością, subtelnie i z dużą wrażliwością oddaje emocje jakie towarzyszą naszym bohaterom. A dzieje się w ich sercach dużo, intensywnie, mocno, niepokojąco.

Winnym przyszło żyć pod zaborem rosyjskim, nie jest to łatwe życie, liczne nakazy, zakazy, trudna codzienność. Mają pełną świadomość, że tylko wojenna zawierucha pozwoli pozbyć się oprawcy i ciemiężyciela. Widmo wojny jest coraz wyraźniejsze. Czas nieubłaganie płynie, odchodzi stare pokolenie, rodzi się nowe. Zwykła codzienność naznaczona pracą i troską. Radość miesza się ze smutkiem, chwile szczęścia z tymi tragicznymi. Niepewność, strach, wylane łzy, bezsenne noce. Pierwsze miłości, gwałtowne porywy serca, namiętności. Głęboka wiara do Boga, nadzieja, modlitwa, która niesie pociechę. Ogromna przepaść między panem, a chłopem. Kobiety często bite, poniewierane, przymuszane, musiały rodzić dzieci, inaczej były piętnowane. Piękne opisy przyrody, często miałam wrażenie, że tam jestem i z tym ludźmi zmagam się z ich trudną codziennością. Było to niesamowite i bardzo realne odczucie. Cudowna podróż w czasie, tornado emocji…

Klimatyczna, niepowtarzalna, piękna, mądra opowieść! Całkowicie skradła moje serce. Była to prawdziwa uczta literacka, uwielbiam takie sagi! Jeżeli choć trochę lubicie powieści obyczajowe, sagi rodzinne, to jestem pewna, że ta porwie Was całkowicie. Z całego serca polecam!