Portret Doriana Graya

Oscar Wilde

8.5 /10

Ocena 8.5 na 10 możliwych
Na podstawie 260 ocen kanapowiczów

Lista autorów

Popraw tę książkę | Dodaj inne wydanie

8.5 /10

Ocena 8.5 na 10 możliwych
Na podstawie 260 ocen kanapowiczów

Opis

Dorian Gray jest pięknym mężczyzną. Zafascynowany jego doskonałością fizyczną malarz Basil Hallward uwiecznia go na obrazie. Podczas prezentacji portretu, Gray wpada w rozpacz - przeraża go to, że w przeciwieństwie do postaci z obrazu - on swą urodę kiedyś utraci. Wypowiada więc życzenie: chciałby być wiecznie młody, nawet za cenę własnej duszy. Mijają lata, a Dorian się nie starzeje. Staje się tylko coraz bardziej okrutny, rozwiązły, przestaje odróżniać dobro od zła. Pewnego dnia, znużony dotychczasowym życiem - postanawia zniszczyć portret... Odwieczne pytania o nieśmiertelność, o dobro i zło, genialny obraz środowiska arystokracji angielskiej, ale przede wszystkim niezwykłe studium natury ludzkiej - to składowe tej powieści.

Tytuł oryginalny: The picture of Dorian Gray

Data wydania: 1971

Wydawnictwo: PIW - Państwowy Instytut Wydawniczy

Kategoria: Literatura piękna

Stron: 254

Mamy 46 innych wydań tej książki

Autor

Oscar Wilde

Urodzony 16 października 1854 roku w Irlandii (Dublin)

Oscar Fingal O’Flahertie Wills Wilde przyszedł na świat w Dublinie 16 października 1854 roku. Zmarł w Paryżu 30 listopada 1900 roku. Był irlandzkim poetą, prozaikiem, dramatopisarzem i filologiem klasycznym. Przedstawicielem modernistycznego estetyz...

Pozostałe książki:

Eseje. Opowiadania. Bajki. Poematy prozą

Wszystkie książki Oscar Wilde

Recenzje

Kult piękna, młodości i hedonizmu

3.12.2020

Książka jest łabędzim śpiewem angielskiej klasy próżniaczej, bohaterami są bowiem ludzie majętni, którzy szczycą się tym, że nie robią nic pożytecznego; którzy się nudzą i szukają wciąż nowych wrażeń; ich ideałem jest kult piękna, młodości, hedonizmu, jednym słowem angielska arystokracja z końca XIX wieku. To ciekawe, bo w tym czasie polska arysto... Recenzja książki Portret Doriana Graya

@almos × 17

Podążać ku szaleństwom

3.12.2023

W obecnym czasie nazwisko mężczyzny z tytułu książki może złudnie kojarzyć się z zupełnie innym obrazem bohatera jak i gatunkiem literackim. Wbrew temu, bo jednak poruszamy się innym torem, w mojej głowie tlił się, z biegiem lat wytarty już obraz jaki pozostał po ekranizacji tej właśnie powieści wg reżyserii Olivera Parkera z 2009 roku. Główna pos... Recenzja książki Portret Doriana Graya

@MichalL × 12

Klasyka potrafi zaskoczyć.

5.11.2019

Studia nauczyły mnie już tego, że literatura klasyczna potrafi nas bardzo zaskoczyć. Klasyki często kojarzą nam się z zajęciami języka polskiego i listą lektur, musimy się wykazać ich znajomością na maturze. Takie przerabianie literatury często odbiera jej smaki i kolory, ponieważ czytamy z musu, a nie zwykłej chęci, która pozwala nam patrzeć zu... Recenzja książki Portret Doriana Graya

@Possi × 6

Piękno stylu, piękno epoki.

13.12.2019

Moją przygodę z "Portretem Doriana Graya" zapoczątkował film z 1973 roku w reżyserii Glenna Jordana. Nie pamiętam dokładnie kiedy produkcja ta pojawiła się w naszej telewizji, ale z całą pewnością było to pod koniec lat 80.. Byłam wtedy smarkaczem, który ogromnie wystraszył się oszpeconego portretu głównego bohatera. Oczywiście na temat książki Os... Recenzja książki Portret Doriana Graya

@Natula × 4

Zobacz wszystkie (32) recenzje książki

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@atypowy

2021-11-05

8 /10

Przeczytane

„Portret Doriana Graya” bez wątpienia należy do powieści ponadczasowych. Wśród miłośników literatury ciężko znaleźć tych, którzy o tej książce nie słyszeli. Nie wszyscy jednak wiedzą, że niewiele brakowało, a „Portret Doriana Graya” przeszedłby bez echa jak wiele publikowanych w tamtych czasach powieści. Pochodzący z Irlandii Oscar Wilde nie był wówczas tak dobrze znany, jak ma to miejsce dzisiaj. Z pomocą przyszedł mu skandal i krytyka jakie wywołała pierwsza wersja „Portretu Doriana Graya” opublikowana w 1890 roku. Pewne mechanizmy funkcjonowania społeczeństwa i zyskiwania sławy nie zmieniły się po dzień dzisiejszy. Czy i dziś za sukcesem wielu książek czy filmów nie stoją skandalizujące i szokujące treści przekraczające kolejne granice? Czy koreańskie „Squid Game” tak szybko stałoby się najpopularni...

» czytaj dalej

× 13 | Komentarze (1) | link |

@Bookmaania

2021-09-26

8 /10

Przeczytane

Młody mężczyzna, Dorian Gray został obdarzony niezwykle urodziwie, gdyż jego uroda oszałamia i fascynuje innych ludzi. Jednym z nich jest malarz i przyjaciel Basil, który postanawia uwiecznić piękno mężczyzny na portrecie. Kiedy Dorian przygląda się swojemu obliczu uwiecznionym na płótnie, wypowiada życzenie, aby jego młodość nie upływała z każdym rokiem. W międzyczasie zakochuje się w ubogiej aktorce, a swoje przemyślenia i emocje powierza nowo poznanemu lordowi Henry'emu..

Dorian, który jest niezwykle podatny na manipulacje ze strony innych niestety nie potrafi podejmować własnych decyzji. Czytając wielokrotnie miałam w głowie obraz nastolatka, któremu wokół głowy siedzą dwie postacie, ta dobra i zła, a on za sprawą ich deklaracji postępuje zgodnie z ich zdaniem. Czy podejmowane decyzję okazują się słuszne? Dla kogoś na pewno.

Bardzo lubię sięgać po klasyki. Przenoszą w czasie, oddają niesamowicie klimat, który teraz jest uważany za niezwykle specyficzny, z bardziej wyniosłym językiem i obecnym wysublimowaniem. Przede wszystkim w powieściach tych są zawierane morały, które na przestrzeni wieków nakłaniają czytelników w dalszym ciągu do licznych przemyśleń i psychologicznych obrazów.

× 6 | link |

@Nina

2019-11-17

8 /10

Przeczytane 2018 E-book

Ponieważ przeżywam ostatnio dziwny kryzys czytelniczy, nic nie wzbudza jakiś wielkich emocji, postanowiłam sięgnąć po klasykę, mając nadzieję na przerwanie złej passy.
Z klasyką, jak to z klasyką bywa różnie. Niektórzy kochają, niektórzy strawić nie mogą. Ja trawię, lubię, czasami mnie nawet zachwyca.
Portret Doriana Graya to głębokie studium psychologiczne natury człowieka. I to nie każdemu będzie odpowiadać, bo przemyślenia, dialogi mogą być trochę męczące. No i język - wiadomo, nie jest to literatura współczesna więc język powieści jest bardzo wydumany, jak na dzisiejsze standardy. Górnolotne sformułowania niektórych będą tylko śmieszyć.
Na szczęście do mnie to przemawia, uważam, że tę książkę należy przeczytać.

× 5 | link |

@Justyna_K

2019-11-08

10 /10

Przeczytane Moje Top 10 Warte polecenia

" Portret Doriana Graya " to absolutnie fantastyczna, klimatyczna, cudowna i mądra powieść. Jest to wybitne studium ulegania wpływom, studium duszy, sumienia, zepsucia, dobroci, piękna, brzydoty, grozy i wszystkiego, co jest związane z wewnętrzną przemianą człowieka. " Każdy z nas niesie w sobie, Basilu, niebo i piekło ". Jest to książka, którą absolutnie każdy powinien przeczytać. Proszę się nie zniechęcać niektórymi może zbyt nużącymi wywodami, książka warta jest poświęcenia jej całkowitej uwagi i cierpliwości. Jest to książka, którą należy smakować, delektować się każdym słowem i po zakończeniu lektury znaleźć chwilę na refleksję nad własnym życiem i własnymi postępkami.

× 5 | link |

@Pasjonistka

2021-08-21

10 /10

Przeczytane

RECENZJA „PORTRET DORIANA GRAYA”

Smutna i życiowa powieść gotycka. Cóż mogę dodać? Każdy chyba słyszał o tej pozycji, ale nie każdy czytał. Warto jest nadrobić zaległości, gdy mamy możliwość wziąć do ręki jedno z dzieł Oscara Wilde’a.

Książka napisana jest lekkim piórem przez co bardzo szybko się czyta. Podróżując po stronicach możemy spotkać wielu różnorakich bohaterów, takich, których pokochamy od początku ale i takich z którymi nie zamienilibyśmy ani jednego słowa.

Sam Dorian jest postacią tragiczną, co możemy łatwo wyłapać z jego zmiany podczas przemierzania kolejnych i kolejnych stron książki. Aby zachować wieczną młodość powierza swoją duszę diabłu, by móc zawsze być pięknym i co przy tym idzie próżnym. Z dnia na dzień traci swoją ludzkość by na koniec stać się… tu Wam zostawię wielokropek. Chciałabym, aby chociaż jedna osoba dzięki mnie sięgnęła po tę pozycję bo naprawdę warto. Rzadko sięgamy ostatnio po klasyki a w nich często zawarte jest więcej prawdy niż w dzisiejszej literaturze (nie każdej, oczywiście!).

W moim odczuciu, dziwnym trafem, najbardziej do gustu przypadł sam lord Henryk. Mimo iż był specyficzną osobą, to zdecydowanie wolałabym z nim rozmawiać niż z kimkolwiek innym z tej książki. Postacią istnie tragiczną na pewno był Bazyli, którego zgubą była wielka miłość do Doriana… Tak sobie myślę, że Netflix na pewno chętnie zrobiłby serial z nimi dwoma w roli głównej, niczym Romeo i Julia z tym, że tutaj historia...

» czytaj dalej

× 4 | Komentarze (2) | link |

@posrodkwiatowicieni

2021-10-18

9 /10

Przeczytane

Są takie książki, które nigdy się nie starzeją, których piękno i wartość nie zaciera się przez wieki. Z pewnością do takich książek należą działa Oskara Wilda i w tym jego Portret. Tak, Portret jest wiecznie młody. Ah jakżeby sam Dorian był o niego zazdrosny. Jakże jego hedonizm i egoizm cierpiałyby katusze. Gdyby tylko mógł to zobaczyć, że oto jest nieśmiertelny.
Tak naprawdę ciężko jest pisać o Portrecie, bo w zasadzie wszystko już o nim zostało powiedziane. Ale mimo to, pragnę dołożyć swoją cegiełkę z dopiskiem arcydzieło, do tego zamczyska zbudowanego z uwielbienia. Bo napisać, że jestem nim zachwycona, to jak nie napisać nic. Jestem wręcz upojona wyobraźnią i szczerością autora, jego lepkim i gładkim stylem, który delikatnie oblewa czytelnika. Każde słowo jest idealnie tam, gdzie powinno się znajdować, każdy opis jest bogaty i soczysty, a to wszystko łączy się i spina w najbardziej cyniczną ze znanych mi historii. Sposób, w jaki tka swoją narrację, jest znakomity. Jego siła sugestii jest siłą napędową tej historii. A to tak naprawdę, tylko kilka słów wypowiedzianych w odpowiednim czasie i miejscu. Słów na tyle silnych, które sprawiają, że przyzwoity człowiek zamienia się w podłego stwora, a osoba, która go do tego popchnęła, pozostaje nieskalana – genialne, po prostu genialne. Jest w tej prozie coś z Nietzschego, koncepcja prawdy, doświadczenia estetycznego, indywidualizm i etyka oraz bardzo sugestywny, aforystyczny styl, prawie jakby do siebie należeli. Ta hist...

» czytaj dalej

× 4 | link |

@literackiespelnienie

2021-09-25

9 /10

Przeczytane Irlandia Groza

Poststrukturalizm w łańcuchu młodego Apollina zbłądzonego w dętych maskach arystokracji. Autor zadrwił oraz przejrzał krytyków na wynos. Czytelnicy uważający powieść za kontrowersyjną czy niesmaczną niejako sami przyznali się do ów brzydoty, o której opisuje romantycznym tonem Oscar Wilde. Obnażając obłudę, hipokryzję i płytkość umysłu ludzi spoza kręgu bogatych mieszczan. Nierozumiejący, o czym dyskutują panowie z wyższych sfer. Uwagi, jakoby promował hedonistyczny czy rozwiązły tryb duszy należy włożyć między bajki, jakieś symptomy o uleganiu złu, och, jakże to proste czy nieśmiało skandaliczne, żenująco niewinne wynurzenia ludzi żyjących w materialnej gospodarce, dzieciaków w modnych butikach, którzy seks wymienili na towar, banery reklamowe stały się ich pragnieniami, a łącze internetowe upodliły kulturę oraz zwulgaryzowało język dumnych przodków ze swojej przynależności narodowej. Pisarz operuje słowem niedostępnym dla młodzieży, którzy widzą, jak tytułowy Dorian Grey - przepoczwarza się z białej szaty w narcystyczną kalekę intelektualną otoczoną hiszpańskimi gobelinami, bogato zdobionymi sztućcami oraz wygodą, o której marzą płytkie paniusie zachwycone paniami z okładek dla mas. Wilde opisuje tępe kapoty umysłowe o wyrazie dziecka, które nie potrafią przyznać się do własnej, umęczonej potrzebami, sfery emocjonalnej. Dominuje sentencjonalność twierdzeń, co spokojnie przydałoby się rozpatrzyć pod punktem etycznym, ponieważ Wilde stosuje liczne zabiegi intelektualne, ...

» czytaj dalej

× 3 | link |

@przyrodazksiazka

2021-09-10

10 /10

Przeczytane

,,Jak długo żyję, osobowość Doriana Graya będzie nade mną górować. Nie jesteś w stanie czuć tak jak ja, gdyż zmieniasz się zbyt często".

,,Ci, którzy są wierni, znają tylko rozkosze miłości; jedynie niewierni znają jej tragedie".

W dwóch cytatach przedstawiłam wam rozmowę Harego z Basilem. Spierają się tutaj na tematy sztuki i osobistości Doriana Graya. Jeden z nich twierdził, że jego osobowość działa na niego niezwykle twórczo. Był pełen przekonania, iż sama obecność Doriana w pobliżu sprawiała, iż jego obrazy nabierały wyjątkowości. Jakby sprawiał, że aura poetyckiego pędzla wpełzała do jego świadomości, stamtąd go mózgu, dając mu znak, że najnowszy pomysł właśnie się sformował i następnie do dłoni, która pobłogosławiona tworzyła prawdziwą i niezastąpioną sztukę. Obydwoje mieli różne poglądy, jednak jeden z nich był skłonny ustąpić, czym twierdził, że tylko człowiek inteligentny może się na coś takiego zdobyć.
Jak sami widzicie, nie są to osoby wybitnie ujmujące, jednak wciąż czujemy niedosyt, gdyż oczekujemy wręcz by sama postać Doriana w końcu się ukazała. No i kiedy do tego dochodzi poczujecie nieznane dotąd dreszcze, które wraz z biegiem historii raz będą się nasilać, a raz opadać. Niezwykłe było jednak jego życzenie, by w zaklęty sposób móc zatrzymać swoją urodę i móc nigdy się nie zestarzeć. Każdy z nas tego pragnie, jednak tutaj wydarzyło się coś zupełnie abstrakcyjnego. Ktoś o wybitnym talencie namaluje portret owego mężczyzny, który zaczn...

» czytaj dalej

× 3 | link |

@kasia.rzymowska

2021-10-13

9 /10

Przeczytane

O tej powieści opowiadającej historię portretu pięknego młodzieńca powiedziano już wiele. Pochyliło się nad nią wielu znawców literatury, z którymi nie śmiem się porównywać.

Dlatego opowiem Wam tylko kilka ciekawostek odnośnie tej książki.

1. Wersja, którą widzicie na zdjęciu to wersja nieocenzurowana powieści. Najczęściej możemy bowiem przeczytać tę książkę w formie nie będącej wersją pierwotną utworu pisarza. Pierwsze wydanie powieści opublikowane w gazecie, powodu ogólnego oburzenia i odrzucenia przez czytelników, wymagało sporządzenia ugrzecznionej formy.

2. Z "grzecznej" wersji fabuły usunięte zostały (lub znacząco zmienione) fragmenty wskazujące na homoseksualną relację między pięknym Dorianem a malarzem Basilem Hallwardem, który portretuje młodzieńca. W ówczesnych czasach bowiem homoseksualizm był nie tylko tematem tabu, ale budził tak wielką dezaprobatę i odrazę, że niemożliwe było aby był obecny w książce.

3. Oscar Wilde wydał tylko jedną powieść- właśnie tę. Jednak zamiast sławy, przyniosła mu ona wprost przeciwny skutek. Reputację odzyskał dopiero jako autor komedii i humorystycznych opowiadań publikowanych na łamach prasy.

Dodatkowo to wydanie jest moim zdaniem bardzo ładne i klasyczne. Moja wewnętrzna sroka jest zatem dodatkowo usatysfakcjonowana ❤️

× 3 | link |

@anna897maria

2023-03-24

9 /10

Przeczytane Braczbingo 2023 Książka papierowa - moja biblioteczka Kupione-przeczytane 2023 Literatura obca On Wielkobukowe bingo albo-albo 2023 Wizażowe wyzwanie czytelnicze 2023 Wyzwania czasowe 2023 Wyzwanie urodzinowe 60/60

Żałuję, że tak późno sięgnęłam po tę powieść. Czytanie jej to niesamowite przeżycie, to jednocześnie rozkosz i przerażenie.
Powieść ta to wnikliwe studium psychologiczne młodego człowieka, który z naiwnego, nieskalanego staje się ... no właśnie kim? potworem a może ofiarą?
Ta powieść to pytanie ile w nas dobra, ile zła. Ile naszych czynów wynika z wewnętrznego przekonania, a ile jest motywowane z zewnątrz? Czy mamy wpływ na drugiego człowieka, a jeśli tak czy jesteśmy odpowiedzialni za jego czyny, czy tylko on za nie odpowiada?
Myślę, że ta powieść na długo pozostanie ze mną.

× 3 | link |

@Rovena_Black

2019-06-22

9 /10

Przeczytane Angielska literatura XIX wieku

Od początku wiedziałam, że ta książka będzie mi się podobać. Najpierw widziałam film i choć podobał mi się, to po przeczytaniu stwierdzam, że jest dużo rzeczy, które można było pokazać inaczej. W powieści wszystko jest subtelne, jest wiele tajemnic, dużo rzeczy, które nie są opisane wprost, tylko trzeba domyślić się czy rzeczywiście się zdarzyły. Język jest piękny, dokładnie w moim stylu. Opisy tak wspaniale skonstruowane, że poruszają mnie. Angielska literatura 2 poł. XIX wieku ma w sobie taki czar, który trudno znaleźć we współczesnych książkach.

× 3 | link |

@lipshit

2009-03-22

Przeczytane

To bogactwo ukrytych znaczeń, ta dwuznaczność postaci... dla wszystkich lubujących się w czytaniu pomiędzy wierszami...

× 3 | link |

@eR_

2019-12-19

9 /10

Przeczytane Współpraca

Oscar Wilde, pisarz który nie wpisywał się w żadne schematy.Swoją twórczością zachwycał, a równocześnie szokował ówczesne społeczeństwo.
Jego dzieło to klasyczna już powieść, zresztą jedyna jaką opublikował.

Powieść opowiada, o malarzu, który zachwycony urodą pewnego młodzieńca maluje jego portret.Dorian, młody, niewinny człowiek, urzeczony swoją podobizną, spontanicznie wypowiada życzenie, aby jego uroda nigdy nie przeminęła.
W zrujnowanym teatrze poznaje dziewczynę, w której się zakochuje, jednak po pewnym przedstawieniu, w którym luba zagrała, niezbyt udanie, Gray zrywa z nią zaręczyny.Ta popełnia samobójstwo.
Od tego czasu, na portrecie pojawiają się zmiany sugerujące okrucieństwo i rozpasanie mężczyzny.Dorian, zamyka portret, w ciemnym pomieszczeniu, a jego życie, całkowicie odbiega od ideałów, którymi do tej pory się kierował.

Powieść przedstawia koncepcję, według której artysty, pisarza nie obowiązują żadne normy, czy zakazy.
We wstępie do książki, mamy słynny cytat, który mówi"Nie ma książek moralnych lub niemoralnych. Są tylko książki dobrze napisane i źle napisane".
Motyw zbrodni, której nie da się ukryć w żadnym razie.Ma to odzwierciedlenie, w przemianach, jakie zachodzą na portrecie, podczas, gdy Dorian pozostaje nadal piękny, ale tylko na zewnątrz.
Niezwykle ciekawa i interesująca książka, którą przeczytałem, po raz kolejny,
Polecam.

× 2 | link |

@anek7

2011-01-01

8 /10

Przeczytane

Przeczytałam i powiem szczerze, że miałam ogromne problemy z oceną. Bo z jednej strony podobała mi się, nawet bardzo - ważny temat, oryginalny pomysł, językowo świetne i tylko w pewnym momencie miałam wrażenie, że autorowi jak gdyby zabrakło pomysłu, co z tym dalej zrobić. I cóż robi pan Wilde? Ano streszcza na dwóch stronach kilkanaście lat z życia Doriana Graya wyliczając co tenże w tym okresie zakupił, co widział, kogo poznał, itp. Zapewne dla współczesnych O. Wilde'a była to wyliczanka zajmująca, skoro w tamtym okresie, jak czytałam gdzieś przy okazji, powstawały wręcz rozprawy na temat wiązania fularu pod szyją jednak dla współczesnego czytelnika (a przynajmiej dla mnie) było to trochę nudnawe... Później autor jakby się ocknął, akcja nabrała tempa i tak było już do końca. I jeżeli już "wybrzydzam" to jeszcze jedna uwaga. W końcowym fragmencie jest mowa o osobach skompromitowanych przez Graya, tyle, że znów nie bardzo wiadomo dlaczego. Mniejsza jeżeli chodzi o kobiety, z dużym prawdopodobieństwem możemy zgadnąć co je mogło skompromitować. Ale już jeżeli chodzi o Campbella - jakiego, mówiąc współcześnie "haka" miał na niego? A biorąc pod uwagę żądanie zlikwidowania zwłok Hallwarda musiało to być coś naprawdę duuużego...

× 2 | link |

@EwaK.

2022-06-01

9 /10

Przeczytane

Dla mnie ponadczasowa rewelacja!
Książka napisana ponad 100 lat temu, mogłaby popaść w zapomnienie, cóż żywot przeciętnej książki to kilka lat lub dekad. Tymczasem doczekała się wielu wydań, ciągle jest wznawiana, dopadłam ją w końcu i ja. Łatwo nie było, ale lektura sprawiła mi mnóstwo satysfakcji i przypomniała dlaczego jedne książki są arcydziełami, a inne nie. Wprawdzie trochę za dużo filozofowania, ale tak okrągłymi i pięknymi słowami i zdaniami, że od połowy już mi to nie przeszkadzało. Oryginalna fabuła i mnóstwo uniwersalnych prawd, a opisywana historia - z przesłaniem przerażająco aktualnym do dziś.
O młodym człowieku o anielskiej twarzy i pięknym wnętrzu, który by zachować młodość i urodę zaprzedał duszę oraz o głównym rekwizycie dramatu - tytułowym portrecie.
To nie jest powieść do opiniowania, tylko do czytania, przeżycia, przemyślenia. Jak choćby te dwa cytaty:

„Życie trwa tylko chwilę, więc spal się jak najjaskrawszym płomieniem."

„Nie ma książek moralnych lub niemoralnych. Są książki napisane dobrze lub źle.”
Ta jest napisana bardzo dobrze.

× 2 | Komentarze (1) | link |

Zaloguj się aby zobaczyć więcej

Cytaty z książki

“to jedna z największych tajemnic życia: duszę leczyć zmysłami, a zmysły duszą”

“Tylko bankruci umysłowi prowadzą sprzeczki.”

“Jedynym sposobem pozbycia się pokusy jest uleganie jej.”

“Ludzie znają dziś cenę wszystkiego, nie znając wartości niczego.”

“Książki, które świat nazywa niemoralnymi, to są właśnie te, które światu wykazują jego własną hańbę.”

Przeglądaj

Dodaj cytat

Portret Doriana Graya

Opis

Autor

Pozostałe książki:

Gdzie kupić

Moja Biblioteczka

Recenzje

Kult piękna, młodości i hedonizmu

Podążać ku szaleństwom

Klasyka potrafi zaskoczyć.

Piękno stylu, piękno epoki.

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

Cytaty z książki