Ostatnie dziecko

Pamiętacie jak bardzo byłam wściekła na Fitzka za ,,Prezent''? Straszyłam siebie i jego, że do końca roku żadna książka spod jego pióra nie wpadnie w moje ręce. Teraz mogę stwierdzić bez ogródek: nie strasz nie strasz bo się .... Mam słabość do thrillerów Sebastiana i wierzę głęboko w jego twórczość co skłoniło mnie do przeczytania tytułu Ostatnie dziecko. Danie drugiej szansy spowodowało, że stać mnie jedynie na powiedzenie: kocham cię Fitzek. Dlaczego? Przekonacie się poniżej sami.

Do głównego bohatera powieści Roberta Sterna, prawnika zgłasza się koleżanka z dziesięcioletnim chłopcem, który twierdzi, że 15 lat temu zabił człowieka. Początkowo nikt nie traktuje tego poważnie do czasu kiedy chłopiec wskazuje miejsce zbrodni, opisuje dokładnie jej przebieg i wskazuje narzędzie zbrodni. Gdyby tego było mało dzieciak twierdzi, że zabił jeszcze kilka innych osób. Co jest grane? Czy rzeczywiście jest możliwym by zabójcą był chłopiec? A może zagadka jest jednak bardziej skomplikowana?

Opis mnie na początku trochę odstraszał, bo sądziłam, że będę miała do czynienia z science-fiction. Na szczęście okazało się, że przyszło mi się zmierzyć z rasowym thrillerem, który na początku był totalnie abstrakcyjny. I właśnie to było jego największym atutem. W historię wsiąka się praktycznie od razu. Ciekawość nie zostaje zaspokojona przez dłuższy czas i człowiek naprawdę ma problem z tym czy wierzyć w winę chłopaka czy też nie. Fitzek naprawdę się tutaj spisał i popisał s...

Dużo dobrego słyszałam o autorze, ale ta książka mnie nie zauroczyła. Owszem, działo się, akcja toczy się wartko, są emocje, bo muszą być gdy dziesięcioletni chłopiec opowiada, że w poprzednim życiu był seryjnym mordercą. Wskazuje miejsca ukrycia zwłok i okazuje się, że mówi prawdę. Skąd zna te fakty? Kim był morderca? Czyżby reinkarnacja? Jakie fakty ujawni śledztwo prowadzone przez Roberta Sterna?

Poprzednia książka autora trochę mnie zawiodła, bo... opis nie zgadzał się z treścią. Ta jednak wciągnęła mnie od samego początku. Głównym wątkiem jest próba dojścia do tego, skąd Simon wie o wszystkich zbrodniach. Nie spodziewałam się takiego rozwiązania, ale podobało mi się, że było to trochę psychologiczne. Powiązane z tym wątkiem jest pytanie towarzyszące adwokatowi: ,,co tak naprawdę stało się z jego zmarłym synem?" A co łączy oba te wątki? Pewna osoba, która nie chce się ujawnić.
W trakcie czytania zadawałam sobie wiele pytań, na które na koniec otrzymałam odpowiedzi. O zakończeniu mogę powiedzieć jedynie, że było wzruszające.
.
Cała fabuła była dobrze przemyślana, choć uważam, że jej potencjał nie został do końca wykorzystany.