Nocny powrót

Uwielbiam Fitzka, wszyscy to wiedzą. Nie chciałabym napisać tego w czasie przeszłym, ale po tej książce nie jestem pewna, czy chcę dalej czytać jego książki. Nie wiem, co się popsuło, autor, czy ja, ale że popsuło, to wiem z całą pewnością.

Takiego nagromadzenia obrzydlistwa nawet mnie, zaprawionej w bojach, trudno było strawić. To miała być z założenia książka o przemocy w rodzinie. Coś jednak nie wyszło i powstał jakiś obrzydliwy, sadomasochistyczny twór, żerujący na najniższych instynktach. Do tego pełen groteskowych sytuacji, które zamieniły ten utwór w kosmiczny cyrk.

Mam ogromną nadzieję, że to jednorazowy wybryk autora. Chciałabym go dalej lubić. A może to ja robię się zbyt wrażliwa? Czyżby starość?

Książka Sebastiana Fitzeka nigdy mnie nie zawiodły dotychczas i zawsze dostawałem wciągające thrillery psychologiczne. Nocny powrót jest jedną z najnowszych pozycji autora, po którą sięgnąłem spodziewając się wciągającej rozgrywki i zaskakujących zwrotów akcji w czasie czytania. Jules Tannberg odbiera telefon od kobiety, która chce popełnić samobójstwo. Wcześniej zadzwoniła pod numer Nocnego powrotu trafiając na niego, gdzie pracownicy próbują za wszelką cene pomóc kobietom wracającym późno do domu. Rozmową, wezwaniem pomocy lub samym wysłuchaniem ich historii. Jednak okazuje się, że sprawa coraz bardziej zaczyna się gmatwać, kiedy na światło dzienne wychodzą poszczególne tajemnice, a do tego kobiecie grozi niebezpieczeństwo ze strony poznanego mężczyzny, który nabazgrał datę śmierci kobiety.

Autor w najnowszej swojej powieści prowadzi dwa wątki koło siebie jednocześnie. Pierwszy z nich dotyczy Julesa Tannberga prowadzącego nocną linie telefoniczną, tak zwany Nocny powrót, gdzie oczekuje na telefon od przerażonych kobiet wracających do domu w środku nocy. Ma zapewnić pomoc, wysłuchać ich lub potowarzyszyć w nocnej drodze do domu. Jednak jego spokojny czas zakłóca telefon od Klary, która chce się zabić ze względu na wcześniejsze wydarzenia. Drugi wątek dotyczy Klary i jej losów podczas rozmowy Julesa z nią. Poznajemy tajemnice i fakty z jej życia wpływające na decyzje jaką podjęła. Autor potrafi wciągnąć i prowadzić znakomicie grę z czytelnikiem od samego początk...

Tytuł " Nocny Powrót " to w rzeczywistości nazwa linii telefonicznej stworzonej dla kobiet wracających w nocy samotnie do domu. Bojąc się, mogą nawiązać kontakt z życzliwą dla nich osobą która w razie potrzeby wezwie pomoc.

Książka to mroczny, psychologiczny thriller z pokrętną fabułą. Jak to w powieściach Sebastiana Fitza bywa, nic tu nie jest takie na jakie wygląda. Aby się o tym przekonać trzeba jednak przeczytać lekturę gdyż początkowo wszystko wydaje się czytelne i jasne.

Temat który, tym razem, autor wziął na warsztat, nie jest łatwy. Przemoc w rodzinie i handel ciałem żony aby przysporzyć jej jak najwięcej bólu i poniżenia. Nie chodzi tu tylko o seks ale o całokształt bestialskiego pastwienia się nad kobietą i jej pokorne przyjmowanie cięgów.

Mocny thriller z zaskakującym roztrzygnięciem. Polecam nie tylko fanom autora.

Sebastian Fitzek słynie z fabuł, które tworzą niezły mętlik w głowie czytelników, im dalej w lekturę, tym bardziej poplątany. I tak też jest tym razem przy „Nocnym powrocie” - to co wydaje się na początku niekoniecznie finalnie okaże się prawdą. Intryga kryminalna więc jest tu na mistrzowskim poziomie. Do tego dochodzą tajemniczy bohaterowie, szczególnie pierwszoplanowa dwójka: Jules, który jest wolontariuszem telefonu Nocny Powrót (pomagający osobom wracającym późną nocą do domu), i Klara, kobieta, z którą tej nocy Jules rozmawia. Ciekawe jest to, że większa część fabuły toczy się w czasie jednej nocy i podczas jednej rozmowy telefonicznej – poznajemy wydarzenia z punktu obydwu postaci, i przysłuchujemy się ich opowieści, przez co od czasu do czasu przenosimy się kilka miesięcy wstecz. Poza jednak dobrą rozrywką, którą dostarcza tego typu poplątana fabuła, ważny, a może najważniejszy, jest temat, jaki książka porusza. Mianowicie skupia się na przemocy domowej, krzywdach jakie mężowie wyrządzają swoim żonom. Oczywiście tutaj dostajemy przypadek mocno skrajny, więc od razu ostrzegam, że książka zawiera kilka mocnych, bardzo brutalnych scen, jednak jeśli takie przedstawienie sytuacji otworzy oczy choć kilku osobom, to ja nie mam nic przeciwko. Autor świetnie przedstawił tu relacje w takim związku, cała psychologia, którą tu zawarł jest naprawdę na wysokim poziomie, zarówno ta dotycząca małżeńskiej pary, jak i ich dzieci i tego, jak odbija się to na ich przyszłości i zachow...

Świetna książka. Tyle w temacie.

📖

Mój mistrz nad mistrzami jeśli chodzi o książki z gatunku thrillera psychologicznego powrócił w wielkim stylu. Nie będę ukrywać, że jeśli mowa o Sebastianie Fitzku to nie potrafię być zbyt obiektywna, ponieważ uwielbiam wszystkie jego książki jak i samego autora. I to bezwarunkowo! Grzechem byłoby powiedzieć o nim i jego twórczości coś złego 😉 Podobnie jest w przypadku "Nocnego powrotu" - jestem zachwycona.

📖📖

Autor znów namącił mi w głowie - znów jestem skołowana i totalnie przemielona. I ja to uwielbiam. Po...

Nocny Powrót to nazwa serwisu telefonicznego dla kobiet, które wracając nocą czują dyskomfort. Jules Tannberg jest wolontariuszem w serwisie. Pewnej nocy rozmawia z Klarą, która ewidentnie się boi i dostaje od niej ostrzeżenie.

Poznajemy historię jej związku z Martinem, pełnego przemocy i bólu oraz to, do czego była zmuszana i w czym musiała uczestniczyć.

W życiu osobistym Julesa niedawno również wydarzyła się tragedia. A jego dzieciństwo przebiegało w domu, gdzie ofiarą była matka.

Kalendarzowy Morderca, wyznaczył Klarze datę. Postawił jej ultimatum. W dniu, gdy zadzwoniła do serwisu kończył się jej czas.

Dawno już czytanie książki nie powodowało u mnie takich odczuć. Niemal namacalny lęk, strach... Jakbym tam była...
Wszystko za sprawą doskonale dobranych przez autora słów, zdań...
Nic nie jest takie, jakim się wydaje.
A wydarzenia następują tak szybko po sobie... Tak dużo się dzieje...W różnych miejscach miasta. Pomimo tego akcja jest tak skonstruowana, że chce się jak najszybciej poznać finał, co wiąże się oczywiście z przeczytaniem książki do końca i poznaniem odpowiedzi na pytania, które powstają w głowie podczas czytania. W moim przypadku było ich niemało. A odpowiedzi...

Bardzo dobry thriller psychologiczny.

❗TW: morderstwo, przemoc w związku, gwa*t, sam*bó*stwo, pożar

Początek jest tak nielogiczny, że odechciwa się czytać. Jakaś kobieta dzwoni do Nocnego Powrotu (coś jak telefon zaufania, tylko dla osób bojących się wrócić do domu w nocy), zaczyna coś przerażona krzyczeć, ale później się uspokaja i rozmawia z tym operatorem. To, co jest wspomniane w opisie w ogóle nie ma miejsca, bo nikt jej nie śledzi. Później przyznaje się, że zamierza popełnić sam*bó*stwo, a operator na to nic, żadnego zawiadomienia służb, zrobienia czegokolwiek. Przez całą rozmowę wymieniają się nawzajem swoimi smutnymi historiami życiowymi. O co chodzi.

Jakoś od połowy zaczyna się robić ciekawie: mylenie tropów; nie wiadomo, kto jest dobry, a kto zły; dużo zwrotów akcji. I tutaj się naprawdę wciągnęłam, bo gdy już myślałam, że znalazłam rozwiązanie, okazywało się, że nie do końca (choć znalezienie mordercy wcale nie jest takie trudne). Wyjaśnia się tu też ten tragiczny początek, ale nie rekompensuje to faktu, że przez 150 stron miałam ochotę zrobić dnf.

Drugi raz bym się z nią nie męczyła, bo jest wiele lepszych thrillerów.

Zaskakująca. Mocna. Dobra. Ja polecam. O ile początek lekko mi się dłużył, tak zakończenie, czyli ostatnie 80 stron przeczytałam w krótką chwilę.