Najdroższy sąsiad

Szczerze?
Nic zaskakującego. Nic nowego. Nic o czym pamiętałabym przez dłuższy czas.
Ale czy celem byłoby pamiętanie o tej książce długo? Nie podejrzewam. Raczej ma być miło i przyjemnie. I w sumie jest. Tak ogólnie. Przeważnie. Szczególnie wtedy, kiedy bohaterka ma lepsze momenty. Mam alergię na nieogarnięte kobiety. A Chelsea taka właśnie była. Nawet nie umiem określić co szczególnie mnie w niej denerwowało. Powiedziałabym, że wszystko. Począwszy od sesji terapeutycznych, przez wygłaszane przemyślenia, zachowanie i nowy sposób na życie. Nie, to zdecydowanie nie mój typ bohaterki.
Za to Damien był słodki. To lubienia, współczucia, współodczuwania. Młody, zdolny, przystojny i bardzo, bardzo zakochany w Chelsea. Cóż, widać tak musiało być.
Najbardziej ze wszystkiego, najbardziej i nie ma o czym mówić podobał mi się epilog. (Chelsea spała, więc nie mogła namieszać). Lubię takie końcówki. Na tyle lubię, że podejrzewam, że jeszcze przez dłuższy czas będę miała ją w głowie. Sielski obrazek kobiety z dzieckiem, psami i ukochanym mężczyzną przy boku.
Jak dla mnie można przeczytać dla samego Damiena, choć w tym przypadku po w sumie rozwojowym początku, następuje poszatkowanie tekstu, sytuacji, scen. Nie sprzyja to ciągłości, ale obiecuję, epilog to zrekompensuje.
Polecam, dla totalnego zresetowania przy kieliszku/kubku/szklance czegoś dobrego.

Powiem szczerze, że wzięłam ją do ręki z pewną obawą. Komentarze na innych portalach jakoś zbytnio nie zachęcały do jej kupna. Na pewno można powiedzieć że jest bardzo przewidywalna, ale też lekka i w jakimś stopniu zaskakująca. Ja serdecznie polecam!

Bardzo miło wspominam lekturę „Przyrodniego brata” i sięgając po tę książkę, mysłałam , że jest to ciąg dalszy historii znanych mi już bohaterów. Byłam bardzo zaskoczona, gdy zorientowałam się, że faktycznie jedna powieść nawiązuje do drugiej, ale główną bohaterką jest Chelsea-dziewczyna, którą Elec zostawił dla Grety. Dopiero czytając „Najdroższego sąsiada” uświadomiłam sobie, że wcześniej całkowicie zignorowałam istnienie tej dziewczyny, zależało mi tylko na tym, żeby moi bohaterowie żyli długo i szczęśliwie. Nie brałam pod uwagę faktu, że komuś wtedy życie zawaliło się na głowę.

„Byłaś fantazją, która, jak zakładałem, nigdy nie miała się ziścić. Właśnie tym dla mnie zawsze byłaś. Wtedy tego nie rozumiałem. Ale jesteś moim jednorożcem.”

Chelsea poznajemy, gdy wyprowadza się z mieszkania, które dzieliła z Eleckiem. Dziewczyna chce zacząć od nowa i mimo że nie czuje się jeszcze wyleczona z miłości do swojego byłego chłopaka, to stara się poskładać swoje życie od nowa. Właśnie w swoim nowym mieszkaniu poznaje tajemniczego i przystojnego sąsiada, który zachowuje się bardzo dziwnie, a jego psy spędzają jej sen z powiek. Gdy postanawia wnieść na niego skargę do właściciela budynku ze zdumieniem odkrywa, że jest nim nikt inny jak ten aspołeczny gbur, jej sąsiad. Mimo niezbyt udanego początku znajomości Damien okazał się niesamowicie uważnym słuchaczem i para bardzo szybko się zaprzyjaźnia. Z czasem jednak ich relacja się zmienia, Chelsea łapie się na tym, że powo...

Sięgając po 'Najdroższego sąsiada' zastanawiałam się jak pisze pani Ward solo. Bo w wydaniu w duecie z Vi Keeland ją polubiłam, stawiałam też, że to ona nadała 'Draniowi z Manhattanu' ten powiew nowości. I po części miałam rację.
Penelope Ward w Najdroższym sąsiedzie pokazuje co potrafi, tylko to nie jest sam humor i żart, jak początkowo myślałam. To nie w lekkości jej siła.

'Najdroższy sąsiad' to powieść o dwójce skrzywdzonych ludzi, którzy mocno starają się by żyć z kartami które rozdał im los i ugrać nimi jak najlepszą drogę. Ale nie są to same asy. Chelsea mierzy się z porzuceniem i odrzuceniem, ma niskie poczucie własnej wartości i nie ma co się temu dziwić. Damien ma problem innej natury, ale jego brzemię jest jeszcze cięższe.
I jak początkowo myślałam sobie, że gość broniąc się przed uczuciem, przed związkiem się z ch... na łby pozamieniał i głupio robi, tak potem stwierdziłam, że chyba nie ma co go aż tak oskarżać.Nie w momencie jak znamy wszelkie elementy układanki.

Chelsea dla Damiena i Damien dla Chelsei jest bandażem, plastrem na rany, lekiem na zło. Jasne, początkowo to tylko przyjaźń, ale jakże odżywcza. Pełna humoru i chemii, przyciągania i dogryzania sobie. Bohaterowie pałają do siebie sympatią od razu, chociaż początkowo bardzo fajnie się żrą.

I w zasadzie do połowy książki nie mam co do niej przez to żadnych zarzutów.
Potem gdy pewne kwestie ujrzą światło dzienne coś się zmienia w dynamice powieści. W związku bohaterów...