Mama zawsze wraca

Czasami jest tak, że książka trafia w nasze ręce, nie wtedy, kiedy została wydana, ale dopiero w momencie, kiedy jesteśmy na nią gotowi. Tak było z książką Agaty Tuszyńskiej „Mama zawsze wraca” z ilustracjami Iwony Chmielewskiej. Natrafiłam najpierw na tytuł książki, który bardzo mnie zaintrygował. A tematyka warszawskiego getta…jakże mi bliska…

Później zobaczyłam okładkę i ona już we mnie została. A słowa z książki „Czy już mam dobry wygląd?” prześladowały mnie przez kilka kolejnych tygodni. Ta książka za mną chodziła, bo na każdym kroku się na nią natykałam, najczęściej na fb. Szukałam jej w moich księgarniach, ale wszędzie mnie odsyłano, że trzeba zamówić, bo na miejscu nie ma. Pomyślałam, że to musi być niezwykła książka. Tym bardziej wyczekiwałam jej z niecierpliwością, która została wystawiona na dużą próbę przez dłuuugi weekend majowy.

Wczoraj w końcu nadeszła…i powiem tak… to jest przepiękna książka o miłości matki i córki, o dobroci, o wierze i wytrwałości. I o potędze wyobraźni. Agata Tuszyńska w niezwykły sposób opisuje codzienne wydawałoby się czynności w warszawskim getcie, gdzie mama z wielką cierpliwością uczyła swoją maleńką córkę wszystkiego, od pisania, liczenia po haftowanie. Uczyła córkę wyobrażać sobie różne czynności jak chociażby jazdę na narysowanych na podłodze sankach. Opowiadała jej życie wykorzystując to co ma pod ręką: węgiel, patyki, drewno, ścianę, podłogę, łyżkę. Szczególnie ta łyżka...

Agata Tuszyńska "Mama zawsze wraca", ilustracje Iwona Chmielewska,

Bardzo dobrze, że takie książki pojawiają się coraz częściej. Nie dość, że są przepięknie wydane, to jeszcze dotyczą trudnej tematyki wojny, proponując zmierzenie się z nią starszym dzieciom, ale nie tylko. Historię Zosi Zajczyk, która urodziła się kilka miesięcy przed wybuchem wojny i jako maleńka dziewczynka wraz z rodziną znalazła się w getcie warszawskim, powinni przeczytać wszyscy.

Agata Tuszyńska po raz kolejny opowiada historię naładowaną ogromnymi emocjami. Emocji jest tym więcej, że tym razem sięga po historię dziecka, które zamiast przeżywać szczęśliwe dzieciństwo w otoczeniu bliskich i rówieśników, ubrane w zapachy i kolory, które będzie pamiętać po latach, mieszka zamknięte w piwnicy, która jest całym światem, a rolą matki jest nadanie mu bezpieczeństwa, blasku i barw. Czy jest to w ogóle możliwe w czasach, których dziś nie jesteśmy nawet w stanie sobie wyobrazić? Czy można oswoić strach?

Autorka w niezwykle wzruszający sposób oprowadza czytelnika po świecie widzianym oczami małej Zosi i przez dziecko zapamiętanym. Jedynym jaki Zosia zna i myśli, że tylko taki istnieje. Mama jest jej jedynym przewodnikiem po życiu ograniczonym do małej ciemnej piwnicy, opiekunką i ostoją.

To piękna, choć smutna opowieść o sile uczuć, przepełniona matczyną miłością i dziecięcą ufnością, w której mama zrobi wszystko, żeby ochronić dz...

Jak zapewnić bezpieczenstwo dziecku, na które wszędzie czyha śmierć? Jak dać mu szczęście, choć nie może wychodzić z piwnicznej skrytki? Jak zapełnić jego czas, gdy nie ma zabawek i trzeba być cicho?

Mama Zosi Zajczyk (Jael Rosner) robiła wszystko, by jej córka miała szczęśliwe dzieciństwo, choć przyszło jej dorastać w warszawskim getcie. Wymykała się za mury, by zdobyć jedzenie, choć łatwiej było karmić wyobraźnię, niż brzuchy. Wiele ryzykowała, by wyprowadzić inne dzieci oraz zapewnić choć minimum pożywienia swojej córce, która z głodu czasami zjadała ściany. Córce, która mieszkała ze szczurami, a za jedyną zabawkę miała głowę lalki.



Czytanie „Mama zawsze wraca" bolało. Całość pełna jest dziecięcej naiwności, która musiała zmierzyć się z brutalnym światem. Bliscy umierają, Niemcy biją i zabierają, ciągle odczuwany jest głód, mama nie zawsz...