Listy i szepty

Powiem wam, że czasami mam dylemat w jaki sposób opisać daną książkę, by za wiele w niej nie zdradzać, bo to jest tom drugi, ale zachęcić na tyle, by piękną opowieść mogli też przeczytać inni. Cała książka, losy wszystkich zebranych tu osób określiłabym jako przejście przez jesień. Jak wiecie to bardzo nostalgiczna pora roku i takie klimaty tutaj odnajdziecie. Co nowa postać, to mamy ukazane jej życie od tych smutniejszych chwil, gdzie albo kogoś utracili i teraz nie wiedzą jak się pozbierać. Albo cokolwiek by nie zrobili, to czekało ich wieczne nieszczęście, lub stało się coś, że nawiedziła ich amnezja, bądź pech podąża za nimi nie tylko w czasie szkolnym, ale i po za nim. Nie mamy tutaj jednego czasu. Opowieść przeplata wątki z czasu obecnego i tego dużo bardziej dawniejszego, gdzie trudno było o kawałek chleba czy też spokój na świecie. Praktycznie co dwa nieszczęścia, później następowała radość, jednak im była ona większa, tym obficiej później zabierała. Podobało mi się to, że autorka swoim stylem pisarskim pomimo trosk i zmartwień dawała zawsze pewną nadzieję, że jest szansa, by ich los się odmienił. Opisywała wszystko w spokoju, niczym niedokręcony kran, z którego woda spływała miarowym strumieniem. Każdy krzyk czy rozpacz przechodziły jakby przez bańkę mydlaną. Doskonale rozumieliśmy przez co postacie przechodziły, ale my sami nie musieliśmy nad tym rozpaczać. Wydaje mi się, że samo życie ludzi z kamienicy można podpiąć pod nasze. Oni mają zwyczajne problemy, lecz...

To drugi tom z serii Mansarada pod Aniołami, która opowiada o Lenie, która przyjechała by zająć się swoją babcią po udarze. Jak już wiemy, Lena jest bardzo otwartą osobą na kontakty międzyludzkie. Zaprzyjaźniła się z każdym z sąsiadów kamienicy, w której tymczasowo zamieszkała. Nawiązała także bliski kontakt z tajemniczym Borysem, którego nie miała okazji poznać osobiście, jednak zbliżyli się do siebie przez wymianę maili. Dziewczyna dogląda roślin w jego mieszkaniu na poddaszu, podczas jego nieobecności.

W tej książce poznajemy bliżej historię babci Mieczysławy, a także pozostałych sąsiadów zamieszkujących kamienicę pod Serafinami. Są to wspominki babci z czasów młodości, ale także jest pociągnięta historia z poprzedniego tomu. Jednak odniosłam wrażenie, że jest tutaj mniej Leny, a i ona sama jakoś straciła swój urok z pierwszej części 🙈. Jakże się jednak pomyliłam.

Początkowo wciągający był dla mnie wątek pociągnięty z Marceliną i jej zmianą dotyczącą nie tylko wyglądu, ale i zachowania, a także tego w kim lokowała swoje uczucia. Ale później.. Później już wszystko było takie piękne i smutne zarazem. Wiadomo, to wspomnienia babci Mieci należą do tych smutnych, a cała reszta była piękna. Wszystko potoczyło się tak magicznie, a zarazem tak nostalgicznie. Cudna seria. Szkoda, że skończyła się tak jak się skończyła, ale gdyby powstała trzecia część o dalszych losach Leny i pozostałych sąsiadów z kamienicy, to przeczytała bym z równie wielką przyjemnością i...

Po raz kolejny przenosimy się do kamienicy z Aniołami i mamy okazję śledzić losy jej bohaterów.
Helenka nadal opiekuje się babcią Mieczysławą, niestety stan staruszki znacznie się pogorszył i Lence trudno się z tym pogodzić.
Czy Beacie i Markowi uda się odbudować małżeństwo? Czy ich nastoletnia córka Marcelina doświadczy pierwszych porywów serca i odnajdzie się na tyle by mieć odwagę być sobą?
Czy Borys wróci do Lubuska i podaruje sobie szansę na bycie szczęśliwym? Czy ta znajomość odrodzi się na nowo z jeszcze większą siłą?
I czy właścicielka sklepu Cuda i cudeńka znajdzie wreszcie odpowiedź na pytanie dlaczego ukochany Szczepan przestał się pojawiać, choć nigdy się z nią nie pożegnał?
Tego musicie się dowiedzieć sięgając po książkę Agnieszki Olejnik.
Szczerze mówiąc nawet nie zauważyłam jak szybko pochłonęłam tę historię. Lokatorzy niezwykłego budynku są wielowymiarowi i kryją w sobie wiele opowieści.
Szczególne wrażenie wywarły na mnie wspomnienia Pani Mieci oraz wątek kryminalny, który pojawił się w trakcie rozwoju wydarzeń.

Jeśli szukacie powieści, która wywoła w was prawdziwą emocjonalną burzę a jednocześnie otuli serdecznie polecam tę książkę.