Jak przechytrzyć nieboszczyka

Hmmm kompletnie niesmieszna komedia kryminalna. Autorki nie zadaly sobie nawet trudu, zeby Jaromirowi czy policjantom nadac nazwiska charakterystyczne dla polwyspu helskiego. Serio, hmmm wyprawa do szewca z Wladyslawowa do Swarzewa? Panie nie mają pojęcia jaka odleglosc dzieli obie miejsciwosci i jak male jest Swarzewo. Skoro szewc byl we Wladyslawowie to na boga nie moglo byc go rowniez w Swarzewie. Pomine milczeniem reszte absurdow. Rozumiem, ze komedia kryminalna rzadzi sie swoimi prawami ale hmmm nieboszczyk, ktory niewiadomo ile lezy tam gdzie lezy I do tego latem, nie wykazuje zadnych oznak rozkladu? Ehhhh.

 Jeżeli potrzebujecie lekkiej lektury na trudniejsze dni, to jest to dobra propozycja. W przedświątecznym prywatnym i zawodowym rejwachu ta książka pomogła mi utrzymać równowagę. 

Książka na początku miała dobre recenzje, co stanowiło dobrą zapowiedź. W miarę upływu czasu zaczęły jednak pojawiać się coraz gorsze opinie. Ja oczekiwałam na książkę sporo czasu w kolejce bibliotecznej,jednak gdy już ją dostałam mój zapał siadł.
Dobrnęłam do 50 stron i odstawiłam książkę na półkę, dlatego też nie będę jej oceniać. Wprawdzie czytałam w opiniach, że później akcja się rozkręca, jednak jakoś nie mogę się skusić do dalszego czytania. Zresztą skoro mam półeczkę pełną książek nie będę robiła nic na siłę. Niestety nie przemawia do mnie styl autorek, więc mówię nie dla tej pozycji szanując jednocześnie opinie innych osób, które przebrnęły przez początek.

“Jak przechytrzyć nieboszczyka?” to kolejny przykład prężnie się rozwijającej komedii kryminalnej. Ale czy udanej? Elwira wraz z Lusią wybierają się na wakacje nad nasz polski Bałtyk. Kto był tam chociaż raz, świetnie zrozumie ich wybór. I już na początku pojawia się pierwsze kuriozum, mianowicie fakt, iż Lusia rezerwuje bilety na pociąg z półrocznym wyprzedzeniem. Lekka przesada, prawda? Ale idźmy dalej. Przyjaciółki są pełne zapału i nadziei, że spędzą aktywnie te dwa tygodnie. A na miejscu spotyka je niespodzianka! Domek, w którym spędzą ten letni i urzekający czas wygląda znacznie lepiej niż na zdjęciach. I chociaż są zdziwione, że po pierwsze gospodarze nie zostawili dla nich kluczy w umówionym miejscu, że pościel nie została zmieniona, że nie ma na stanie typowych plażowych akcesoriów to cieszą się, że w końcu odetchną od życia w wielkim mieście…. Radość jednak nie trwa długo, bowiem poszukując parawanów Lusia natyka się w szopie na… tytułowego nieboszczyka. Co się wydarzyło? Dlaczego umarł? Co zrobią dziewczyny? I na czym upłynie tak naprawdę ich urlop? Tego dowiecie się, czytając tę sympatyczną i lekką powieść. Ogólnie oceniając, śmiem stwierdzić, że czas spędzony na lekturze na pewno nie był czasem straconym. Autorki mają lekki styl pisania, barwnie opisują wszelkie wydarzenia, ale z drugiej strony… No właśnie, zawsze musi być jakieś ale. Zabawnych scen mogę zliczyć na palcach jednej ręki, takich wiecie, na których zaśmiałam się siarczyście, zaś samo zakończenie...