Czerń kruka

To moje pierwsze spotkanie z Ann Cleeves i pewnością będą kolejne. Może nie jest to arcydzieło ale porządny, dobrze napisany kryminał. Mała społeczność, wszyscy się znają i wszystko o sobie wiedzą albo tak im się wydaje. Jedno zaginiecie, jedno zabójstwo, pewny kandydat na sprawcę, krew nie leje się na każdej stronie a napięcie i tak narasta. Kiedy wydaje się, że wiem kto zabił to pojawia się nowa poszlaka i inny kandydat. A zakończenie i motywy zbrodni są banalne i zaskakujące. Przez chwilę nie brałam ich pod uwagę. Poza tym odpowiada mi styl pisania autorki. Mimo, że to kryminał czyta się szybko i lekko.

"Czerń kruka" pochłonęłam w tempie niesamowitym. Tak mnie ta książka wciągnęła, że praktycznie przeczytałam ją dosłownie w kilka godzin. Takie powieści bardzo sobie cienię ponieważ oprócz fabuły (która dla jednych będzie ciekawa, dla innych mało interesująca) wnosi ona coś więcej, zabiera czytelnika w nieznany, tajemniczy, trochę "dziki świat". Ta książka jest "ogień i lód" (zapożyczyłam porównianie z powieści ;) ). Zabierze was na płonący ogniem festiwal Up Helly Aa, do płonących pod skórą ludzką namiętności, zazdrości, jak i do skutych lodem i śniegiem pól szetlandzich, gdzie tylko kruki i jedna przypadkowa osoba są świadkami zimnego, wykalkulowanego morderstwa.

Pragnę zaznaczyć, że nie jest to książka dla wszystkich. Miłośnikom zwykłych, komercyjnych krymianłów, gdzie trup ściele się gęsto, pschypoata biega z tasakiem i patroszy swoje ofiary, gdzie opisy rozkładu zwłok są tak dogłębne, że aż otrząsa ;) odradzam. Zawiedziecie się.
Natomiast jeśli oczekujecie od książki czegoś więcej niż tylko mistrzowsko poprowadzonego dochodzenia oraz macie już dość pisanych na jedno kopyto kryminałów czy thrillerów, zachęcam. :) Książka wprowadzi was w subtelne i surowe piękno Szetlandów, staniecie się na moment mieszkańcami małej, hermetycznej społeczności, gdzie każdy ma swoje sekrety i tajemnice, gdzie raz przypięta łatka dziwaka będzie wlokła się za wami całe życie i spowoduje, że staniecie się odludkami, odmieńcami i każdy będzie was omijał szerokim łukiem i wytykał...

Szetlandy zimą.

W sylwestrową noc dwie nastolatki​​ Sally i Catherine, dla żartu odwiedzają Mangusa, największego samotnika na wyspie. To starszy człowiek o umyśle dziecka. ​Nie może przestać myśleć​ o wizycie dziewcząt​, więc gdy tydzień później spotyka Catherine, zaprasza ją na herbatę.​ ​Następnego dnia zostaje znalezione jej ciało, na którym kruki już rozpoczęły swą ucztę. Osiem lat wcześniej zaginęła tu inna dziewczynka, 11-letnia Catriona, lecz nigdy jej nie odnaleziono. ​O jej zaginięcie podejrzewano Mangusa lecz brak dowodów i ciała związał policji ręce, lecz nie ludzkie języki.

Obraz Catherine, który wyłania się podczas śledztwa wskazuje, że była ona nadzwyczaj inteligentną i nad wiek dojrzałą, piękną dziewczyną. Robiła ogromne wrażenie na wszystkich osobnikach płci męskiej, niezależnie od ​ich​wieku.

Autorka świetnie oddała klimat tej małej miejscowości i charaktery ludzi, którzy ją zamieszkują. Charakterystyka i konstrukcja postaci na najwyższym poziomie. Cała plejada ​osób, z których każd​y ma swoją historię i wzbudza we mnie mnóstwo uczyć od sympatii, po współczucie i złość. Postacią łączącą cały cykl jest Jimmy Perez, policjant - samotnik. Polubiłam go za sposób​,​ w jaki ​traktuje innych.

Już od pierwszych stron wiem, że polubię autorkę za styl i język, lekki i prosty; za wybór miejsca i oddanie jego klimatu i kultury; za nastrój i atmosferę; za bohaterów, wywołujących całą gamę emocji...

Książka Czerń kruka Ann Cleeves zapowiadał się ciekawie i miałem nadzieje na dobry kryminał jaki chciałem otrzymać od autorki, która pojawiła się kiedyś w moim kręgu zainteresowania. Sięgając po pierwszy tom cyklu miałem swoje obawy jak również nadzieje na klimatyczny kryminał osadzony w Szetlandach z wielowątkową zagadką kryminalną, która będzie ciekawa i wciągająca. Dlatego z chęcią zabrałem się do czytania.

Autorka akcje swojego kryminału osadziła w Szetlandach, na małej wyspie pośród niczego, gdzie na spokojne dotychczas życie mieszkańców kładzie się cień popełnionej zbrodni. Osadzenie swojej fabuły w takim miejscu jest zawsze świetnym pomysłem, który w tym przypadku sprawdza się dobrze. Mieszkający tam ludzie znają się ze sobą z widzenia lub są sąsiadami skrywając wiele sekretów lub tajemnic za drzwiami swoich domów. Za sprawą popełnionego morderstwa pada na nich strach, gdy uświadomią sobie, że każdy może być sprawcą i morderca znajduje się wśród nich. Nie brakuje atmosfery osaczenia i zimowego klimatu jaki jest obecny od samego początku. Często surowy i mroźny dodaje fabule wdzięku i swojego uroku w czasie czytania. Autorka potrafiła świetnie sobie poradzić w tym aspekcie, który właśnie podkreślając uczucie osaczenia, strachu i niepewności. Do popełnionej zbrodni zostaje przydzielony Jimmy Perez i przybywający ze Szkocji jego koledzy próbujący w trakcie dochodzenia poznać i odkryć prawdę stojącą za morderstwem nastoletniej Catherine Ross. Zagłę...

Akcja powieści odbywa się na Szetlandach. W zimowy styczniowy poranek Fran Hunter znajduje zwłoki swojej sąsiadki Catherine Ross. Podejrzenia padają na Magnusa - miasteczkowego odludka. Policjant Jimmy Perez oddelegowany do prowadzenia tej sprawy nie jest do końca przekonany co do winy mężczyzny. Prowadzone śledztwo powoduje wśród społeczności atmosferę nieufności, podejrzliwości i strachu. Kto okaże się mordercą?

Kiedy przeczytałam opis już na starcie byłam gotowa na sporą dawkę emocji. Z opisu jasno wynika, że osoba podejrzana na starcie raczej nie popełniła tej zbrodni. W kryminałach zwłaszcza w małych miejscowościach podejrzane są zawsze 3 osoby: miejscowy dziwak, miejscowy dziwak i... miejscowy dziwak. Przyzwyczaiłam się do tego schematu i już mnie tak nie uwiera. Pułapką w takiej historii zawsze jest osoba, która zabiła. Albo będzie to prosty typ, albo osoba z kosmosu. Na szczęście autorce udało się to wypośrodkować. Ta historia posiada jeden niezaprzeczalny walor - niebywały klimat i to dzięki niemu mogę tak wysoko ocenić tę książkę. Ode mnie 8/10.

"Czerń kruka" to pierwsza część z serii Kwartet Szetlandzki, a także moje drugie czytelnicze spotkanie z Ann Cleeves. Drugie, ponieważ jakiś czas temu udało mi się sięgnąć po jedną część z Verą Stanhope w roli głównej. Muszę przyznać, że właśnie jej poszukiwałam swoim wzrokiem na kartach tej książki. Nie zarejestrowałam iż to są dwie inne serie i tym razem "pałeczkę przejmuje" jej kolega po fachu Jimmy Perez. Jak wypada seria z jego udziałem? Jest ok. Nie można jej odmówić klimatu, ciekawej fabuły, czy zwrotów akcji, jednakże przy kreacji bohaterów nie było już tak dobrze. Czułam się jak przy oglądaniu "Mody na sukces" gdzie każdy z każdym się znał i nie wiadomo co robił/a. Praktycznie wszyscy mnie irytowali no może poza nielicznymi wyjątkami takimi jak Magnus Tate czy właśnie Jimmy Perez. Reszta osób to generalnie przekonani o swojej wyjątkowości, aroganckie i bogate bubki, którzy nie widzą niczego poza czubkiem własnego nosa, a naiwne i pozbawione logiki zachowanie zwłaszcza nastoletnich osób jest ignorowane i tłumaczone (uwaga ... )hormonami i dorastaniem. Aha ok. Nie mam pytań. Często mam zarzuty zwłaszcza w takim gatunku książek do zakończenia. Tutaj muszę przyznać, że jestem usatysfakcjonowana. Czy sięgnę po kolejne książki z serii? Myślę, że tak

Może być. Specjalnie nie ma do czego się przyczepić, ale też nie bardzo jest się czym zachwycać. Kolejny tom? Może kiedyś...

Cudny klimat. Zakochałam się w Szetlandach.

Mroźna zima. Otaczający śnieg i chłód. Mroczne kruki. Szetlandy. Idealna sceneria do historii kryminalnej. Sama zapowiedź budzi grozę.

•••
Na spokojnej wyspie, gdzie każdy każdego zna, ginie młoda dziewczyna. Zostaje znaleziona martwa, a wszystkie oskarżenia padają na Magnusa- samotnika, mężczyznę z zaburzeniami psychicznymi. Społeczność ogarnia strach, kiedy detektyw mimo wszystko podejmuje się śledztwa.
•••

Moje pierwsze spotkanie z autorką. Nie spotkałam się wcześniej z serią szetlandzką, a przeczytałam do wyzwania #20książekw40tygodni u @magdasday
W wyzwaniach to jest super, że mając narzuconą z góry lekturę, poznajemy książki, o których wcześniej nie słyszeliśmy, a które okazują się dla nas bardzo ciekawe.
Tak było u mnie tym razem, z chęcią sięgnę w przyszłości po resztę serii Ann Cleeves. Książka mnie wciągnęła i zaciekawiła.

Zaczynamy z gotowym pomysłem na zakończenie, ale szybko orientujemy się, że coś tu nie gra. Winę przerzucamy z bohatera na bohatera, przestajemy ufać komukolwiek.
Muszę się pochwalić, że z jednym udało mi się trafić! Lubię, kiedy długo nie umiem się domyślić zakończenia.

Z drugiej strony nie mam takiego wewnętrznego przymusu, żeby rzucić wszystko i czytać kolejną część. Niektórzy bohaterzy działali mi na nerwy na tyle, że pr...