Ciernista róża

„Pewne wspomnienia są jak klej błyskawiczny, nie sposób się ich pozbyć, choćby nie wiem co."

Mam mieszane uczucia co do CIERNISTEJ RÓŻY, z jednej strony zaciekawia, porusza struny ukryte głęboko we wnętrzu, a z drugiej strony przynudza, rozpamiętując i rozdrabniając ciągle to samo…

Opis na okładce książki za dużo zdradził… bo jak to jest możliwe, że jest napisane - wkrótce zginie takowa osoba, a te „wkrótce” ciągnie się prawie do samego końca?
Przez to pozbawiono mnie efektu zaskoczenia. Byłam wściekła czytając tę książkę, wydawcy zepsuli pożądany efekt, więc same morderstwo niestety nie było dla mnie ani zagadką, ani wstrząsem.

Jestem poirytowana, że pisarka wplotła w tę powieść tak nudne wątki…
Bo co mnie interesuje ciąg alkoholowy Alana, czy podboje erotyczne zdemoralizowanej smarkuli?
Byłam zmęczona tym skamleniem jak pies Alana do Mai, lamentów na ciągły brak gotówki Kevina i uciekaniem przed rzeczywistością Karin.
Po czasie można być już tym wszystkim znudzonym, a do lektury z niechęcią wracać.
Szkoda, że autorka nie skupiła całej fabuły na wydarzeniach z okresu II wojny światowej. Co prawda nie wywołała na mnie szoku tajemnica z przed kilkudziesięciu lat, ale przynajmniej tamte dzieje nie wiały znużeniem i ciągłym użalaniem się nad sobą.

Trzeba jednak zarzucić Charlotte Link, że postacie są wypisz, wymaluj z jej poprzednich powieści.
Szablonowe, psychologiczne dylematy, aura argumentacji na rzeko...

 Jak to dobrze kiedy po pierwszej książce danego autora już się wie , że nie będzie to książka ostatnia . W moim przypadku tak właśnie jest . Ponaglana opiniami znajomych o Pani Charlotte Link i jej twórczości , w końcu wzięłam się za czytanie pierwszej jej książki jaka wpadła mi w ręce , a była to '' Ciernista róża ''. Wiedziałam już od tychże znajomych , że opis na okładce ma się nijak do historii opisanej w książce i rzeczywiście tak jest. Mam wrażenie że ktoś , kto pisał opis , czytał jakąś zupełnie inną książkę niż ja . Już samo określenie tej pozycji kryminałem jest mocno naciągane , ja bym powiedziała , że jest to BARDZO DOBRA powieść psychologiczno - obyczajowa , z wątkiem kryminalnym i to już tak blisko końca książki , że prawie niezauważalnym . Cała historia opowiadana jest dwupoziomowo , czas powieści biegnie współcześnie i w czasach wojny . W książce występuje wiele postaci i każda z nich jest na swój sposób psychicznie '' skrzywiona '' . Właśnie te postacie a raczej umiejętność oddania , opisania życia , postępowania i samopoczucia tych osób , oraz reakcja na różne zdarzenia urzekła mnie całkowicie . Z tego co wiem o pisarce , nie jest z wykształcenia psychologiem , a jej postacie są przepięknie psychologicznie nakreślone , wyraziste do bólu , a jednocześnie posiadają jakąś lekkość , chodzi mi o to że autorka nie opisuje na przykład ataków paniki Karin , kiedy ta uświadamia sobie że nie ma swoich kół ratunkowych w postaci tabletek , psychologicznymi terminam...