Chrzciciel

Le­piej za­dać głu­pie py­ta­nie niż nie za­dać mą­dre­go. A czę­sto w pierw­szej chwi­li nie wia­do­mo, któ­re jest któ­re.

"Oczyszczała go ta ciemność, bo wpychała z powrotem w szereg, przed który wcale nie chciał wystepować.Skrywała go przed oczami tych, którzy uważali, że skoro jest tak urodziwym człowiekiem, to przecież ze wszystkim mu łatwiej.

Bo przecież chrzest symbolizuje odrodzenie i nową życiową drogę , a tej potrzebuje każdy z nas.
Od wydarzeń opisanych w powieści Szafarz upłynął rok.
Tym razem komisarz Rafał Lichy powraca do rodzinnej wioski położonej w malowniczych Beskidach , lecz wcale nie po to by "naładować akumulatory" , lecz w związku z pracą.
W zbiorniku tamtejszej elektrowni odnaleziono zwłoki trzynastoletniego chłopca.
Czy dziecko odebrało sobie życie w wyniku przemocy rówieśniczej, której padło ofiarą czy jednak ktoś odebrał mu życie?
Ekscentryczny, introwertyczny policjant o umyśle ostrym jak brzytwa postanawia za wszelką cenę poznać prawdę - nawet, gdyby jego postępowanie miało godzić w najbliższą mu osobę...
A to nie koniec listy zmarłych.
Kto i dlaczego straci życie?
Co wspólnego ze sprawą mają tajemnicze listy?

Zakończenie pierwszej części cyklu Grzegorza Brudnika pozostawiło mnie z otwartą buzią i poczuciem niedosytu , lecz teraz autor powrócił z jeszcze bardziej intrygującym śledztwem i misternie utkaną siecią intryg w której każda nitka , nawet ta z pozoru błaha nabiera znacz...

Lokalnymi mieszkańcami małej beskidzkiej wsi wstrząsa druzgocząca wiadomość o znalezieniu w zbiorniku elektrowni ciała trzynastoletniego chłopca. Sprawę tę ma zbadać nie kto inny, jak komisarz Rafał Lichy, który powróciwszy w swoje rodzinne strony, będzie musiał stoczyć po drodze wiele wyczerpujących pojedynków. To właśnie one zdefiniują go na nowo jako stróża prawa, mężczyznę i człowieka…

„Szafarz” Grzegorza Brudnika mnie zachwycił. Do dziś pamiętam ukazywane w nim projekcje przepełnione ludzkim szaleństwem, które jednocześnie fascynowały i budziły strach, „kradnące” całkowicie dla siebie moją uwagę i czas. Jedna z tych nieprzyzwoicie dobrych historii, których nie spotka się nader często. Tymczasem, niespełna siedem miesięcy później autor powraca z „Chrzcielem”, który pomimo tak wysoko zawieszonej poprzeczki, okazuje się być książką dojrzalszą i po prostu lepszą.

Brudnik ponownie zabawił się moimi emocjami i zrobił to w iście mistrzowskim stylu, ukazując naprzemiennie sprzeczne wizje zakończenia historii, która długimi momentami była bolesną podróżą brutalnie ukazującą świat dookoła- świat pełen plugawych, haniebnych, wstydliwych i ohydnych czynów. Nawet wtedy, kiedy przyodziany jest w eleganckie szaty i piękne twarze. Literacki majstersztyk, którego nikt z Was nie powinien sobie odmawiać…

Współpraca z wydawnictwem Filia.