Avatar @krzychu_and_buk

@krzychu_and_buk

17 obserwujących. 15 obserwowanych.
Kanapowicz od 3 lat. Ostatnio tutaj 3 dni temu.
krzychu_and_buk
Napisz wiadomość
Obserwuj
17 obserwujących.
15 obserwowanych.
Kanapowicz od 3 lat. Ostatnio tutaj 3 dni temu.

Cytaty

W tym kraju wciąż jest wielu, którzy chcą pomóc. Będą pomagać, nawet kiedy ktoś tego zakaże. Bo są ludźmi. Wiedzą, że żaden człowiek nie powinien umierać w lesie. Przerażony i głodny.
Skutecznie bronimy się przed obcym, przed wszelką innością. Nie dopuszczamy tych ludzi do naszego kraju. Nawet jeśli są ofiarami prześladowań .
Patrzy z góry na trzęsącą się dziewczynę i dochodzi do wniosku, że chyba tak woli. Podnieca go jej strach, Czuję się przy niej potężny. Wszechmocny, może zrobić, co chce. Rośnie. Twardnieje.
Mogę sobie wmawiać, że nie zasługują na współczucie, że to w słusznej sprawie i dla ich własnego dobra, ale fakty pozostają faktami. Dylematy moralne walczą o uwagę w mojej głowie, ale nie mają szansy ze świadomością, że najnormalniej w świecie podoba mi się to. Kurwa, zwabianie obcych ludzi w pułapkę i obcinanie im jaj sprawia mi przyjemność. Upijam się władzą nad nimi, upijam się ryzykiem.
- Jeszcze nie jest za późno. Jeszcze masz czas. Idź, bądź jaki chcesz, ale bądź dobry dla brata i pozwól mu być, jakim zechce. Szanuj życie, człowieku, i doświadczaj tego, że jesteś.
Jedno jest pewne – każdy człowiek, tak samo jak świat, skrywa w sobie niejedną tajemnicę. Odsłania ją sam lub robią to inne zainteresowane jego wnętrzem osoby. Na odkrycie wszystkich sekretów nie wystarczy jednak czasu nikomu. Życie jest zbyt krótkie, aby dokładnie poznać samego siebie, a co dopiero znaleźć odpowiedź na pytanie o genezę świata (...).
– Masz rację, żadna z nas nie musi budować swojej tożsamości na podstawie najgorszej rzeczy, jaka jej się przytrafiła. Niestety te rzeczy mają paskudny zwyczaj powracać, żeby nas powybijać. Po jakimś czasie zdajesz sobie sprawę, że twoje życie to nie jest coś, co się wydarza między kolejnymi odwiedzinami potworów. Twoje życie to potwory.
Istnieje tylko jedna siła. Ponieważ, ilekolwiek byśmy próbowali, nie jesteśmy w stanie zatrzymać życia. Ilekolwiek byśmy walczyli, ilekolwiek byśmy zabijali, natura się zmienia, rośnie, żyje, a ludzie gubią się, oddalają od siebie, a potem wracają, rodzą się i idą dalej, a bezwzględu na wszystko to jest takie wielkie, takie trudne, to jak życie po prostu trwa i trwa.
Poczuł gniew – niemal tak duży, jak jeszcze kilka minut wcześniej wobec samego siebie. Oto miał przed sobą dziecko skrzywdzone przez tego, kto powinien je chronić, kto zawsze powinien przedkładać jego dobro ponad wszystko inne. Dziecko, którego dom rozsypał się jak domek z kart.
Najgorsze nie jest okłamywanie innych, ale samego siebie.
Nie żałuję żadnej chwili. Ty też nie żałuj. Pamiętaj o nich. A potem unieść brodę i staw czoło światło. Bo on tam jest i ma wiele do zaoferowania. Walcz o swoje marzenia...
Ukryłam się w małej szkatułce wewnątrz własnej głowy, zatrzasnęłam niewidzialne wieczko, a całą resztę zostawiłam do jego dyspozycji. Panowałam nad sobą, dopóki nie wróciłam do domu. Weszłam pod gorący prysznic i rozpadłam się na kawałki, rozlałam w kałużę na kafelkach brodzika, moje łzy mieszały się z wodą.
Słyszałem, jak każdy cios gruchocze kości, i sprawiało mi to największą ulgę. Nie wyobrażacie sobie, jaka to pierdolona ulga! Krew, która rozbryzgiwała się wokół, tylko mnie nakręcała. I nie, nie żałuję.
Podszedł do niego i głęboko wciągnął powietrze. Przypalona skóra miała niepowtarzalny zapach, natomiast poparzenia najwyraźniej nie wyzwalały żadnego aromatu. Czuł jedynie woń parującej wody, odór moczu i kału. Żałosny chłystek nie upilnował zwieraczy.
Wejrzyj w głąb siebie. Pozwól sobie poznać samego siebie bez filtrów, które nakładają na nas inni. Odsiej otoczenie, które cię kreowało i kreuje. Zapomnij o uczuciach, których doświadczyłeś w życiu. One także były kreowane przez otoczenie.
Nierealne, odwieczne marzenie ludzi. Wziąć czas w swoje władanie. Móc go prześcignąć, zatrzymać, cofnąć. Naprawić swoje błędy lub zobaczyć konsekwencje wyborów. Zachować szczęście, przeskoczyć traumę. Zobaczyć nieżyjących bliskich i ujrzeć kolejne pokolenia. Być nieśmiertelnym. Być ponad wszystko...
Co nas najbardziej kształtuje?(...) Myślę, że nie ludzie, nie rodzina czy przyjaciele, nie przeżycia... To też, wiadomo... Największy wpływ na naszą osobowość mają jednak książki. Przeczytane w dzieciństwie, w młodości czy dorosłym życiu. Jesteśmy tym, co czytamy. Nie na darmo nazywane są z strawą dla ducha.
Skoro sobie ufamy, a zakładam, że ufamy, skoro się lubimy, a zakładam, że lubimy, to bądźmy ze sobą szczerze. Uwierz mi, że warto rozmawiać! Ludzie nie zdają sobie sprawy z faktu, jak często mówienie o swoich problemach pomaga, jak często zdarza się, że słuchacz zna sposób na rozwiązanie problemu lub podsunie nową myśl, spojrzenie z innej perspektywy! Zamykanie się w sobie nie ma sensu. Najmniejszego!
Dawne grzechy rzucają długie cienie.
Ciemność pochłonęła miasto stopniowo, prawie niezauważalnie. Wielu zajętych rozmaitymi sprawami przegapiło ten moment przejścia z dnia w noc. Nie Robert, który spędził godzinę w oknie swojego biura. Gdyby nie smętne otoczenie segregatorów i metalowych szafek, obraz ten mógłby nasunąć skojarzenie dumania romantycznego poety, szukającego w zachodzie słońca jakiejś ostatniej inspiracji, ostatniego tchnienia prawdy o świecie.
Człowiek chce więcej. Jest z natury w swoich pragnieniach zachłanny, nawet jeśli nie jako pojedyncze stworzenie, to jako gatunek. Pragnie poznać więcej, widzieć szerzej, czuć mocniej. Więc i krew już człowiekowi nie wystarcza - musi ujrzeć cierpienie.
Czyści na zewnątrz, brudni wewnątrz, sympatyczni gdzieś po środku.
W ciemnościach nie trzeba kompasu, nie trzeba starca prowadzącego za rękę. W ciemnościach każdy jest ślepy. W ciemnościach trzeba się zatracić, trzeba się zgubić, trzeba pozwolić, by ciemność tobą miotała.
By było hybis, musi być świadomość. Musicie być świadomi, co się dzieje, by próbować coś zmienić...