“To, że miesz­kam z in­ny­mi, nie zna­czy, że je­stem z nimi bli­sko. To, że z nimi roz­ma­wiam, nie zna­czy, że mówię to, co chciał­bym po­wie­dzieć. Ani że im ufam. Po pro­stu ży­je­my obok sie­bie. Cza­sa­mi przy nich czuję się jesz­cze go­rzej, niż gdy je­stem sam. Wtedy cho­dzę do lasu.”

“– Sta­rość z mą­dro­ścią cha­dza­ją w parze –”

“Chaos jest po­chop­ny. Ale Cier­pli­wość… Ach, Cier­pli­wość wie do­kład­nie, kiedy ude­rzyć.”

“Obaj męż­czyź­ni do­tar­li do miej­sca okre­śla­nego jako Skrzy­żo­wa­nie Śmier­ci, w któ­rym prze­ci­nają się dwie drogi życia. Jedno życie
zo­sta­je prze­rwane, a dru­gie
nie­od­wra­cal­nie zmie­nia się na
za­wsze. Nazy­wamy to zrzą­dze­niem losu.”

“– Nie wiesz, czym jest praw­dzi­wa ciem­ność, jeśli wciąż wi­dzisz księ­życ.”

“Każdy po­sia­da moc kształ­to­wa­nia tego, co na­dej­dzie, jeśli tylko zdo­bę­dzie się na od­wa­gę, by wal­czyć o to, na czym mu za­le­ży.”

“Matka ją kochała – co do tego Holly wciąż nie ma najmniejszych wątpliwości. Ale miłość nie zawsze jest podporą.”

“Mocno przeżyła śmierć Billa – na raka trzustki – a jednak rozpacz, którą czuje teraz, jest w jakiś sposób głębsza, bardziej złożona, bo Charlotte Gibney była, powiedz prawdę i zawstydź diabła, specjalistką w duszeniu miłością.”

“Nie mó­wi­łam mu, żeby mi po­ma­gał. W ogóle za­po­mnia­łam o jego obec­no­ści – był za mały. Oka­za­ło się jed­nak, że nikt nie jest za mały, żeby od­wró­cić bieg wy­da­rzeń.”

“– Przy­kro mi, że nie mo­gli­śmy być przy­ja­ciół­mi – rzekł.
– Wciąż mamy na to czas.
– Stwier­dzi­ła, zanim ru­szy­li do boju prze­ciw­ko temu, który ich stwo­rzył – za­de­kla­mo­wał.”

“I po­ka­żę mu, że nawet wy­bra­ko­wa­ne córki po­tra­fią po­słu­gi­wać się wła­dzą.”

“Naj­lep­sze in­ten­cje mogą zo­stać pod­ko­pa­ne przez chci­wość.”

“– Gdy byłem w wo­dzie – od­parł Mephi – nie wie­dzia­łem, dokąd pły­nąć. Mu­sia­łem zna­leźć kogoś, kto mi po­mo­że. Pod­pły­ną­łem do cie­bie, bo wie­dzia­łem, że ty mi po­mo­żesz. Wiem, kim je­steś. – Szturch­nął mnie nosem w bark. – Je­steś osobą, która po­ma­ga.”

“ Nie­do­bre? – spy­tał, spo­glą­da­jąc mi w oczy. – Ina­czej. – Od­chrząk­ną­łem. – To takie dobre, które cię smuci, bo już tego nie masz. Bar­dzo dobre.”

“Rze­czy­wi­stość to su­ro­wa pani, ale nie można za­prze­czać jej ist­nie­niu.”

“Na­le­ży tu zazna­czyć, że o ile cnota umac­nia się po­przez pełne wyrze­czeń dąże­nie do per­fek­cji, o tyle grzech jest bez­wstyd­nie fawo­ry­zo­wany przez los.”

“W jego ży­ciu ro­iło się od py­tań i nie­pew­no­ści. Ale Finka była wy­krzyk­ni­kiem i wia­domą, którą można było wpi­sać w każde rów­na­nie jako pew­nik.”

“Nie masz kon­tro­li nad tym, jak inni lu­dzie za­re­agu­ją na twoje dzie­ło. Mo­żesz mieć kon­tro­lę je­dy­nie nad tym, co stwo­rzysz. ”

“Po­że­gna­ła nie­win­ną wiarę w to, że mi­łość może być bez­wa­run­ko­wa.”

“Naj­więk­szym za­gro­że­niem, gdy się kogoś zna, jest to, że do­sko­na­le się wie, jak tę osobę skrzyw­dzić.”

“Męż­czyź­ni się­ga­ją­cy po prze­moc nie ro­zu­mie­li, że cho­ciaż miecz może znisz­czyć ciało, to pióro może znisz­czyć naród.”

“Opa­mię­taj się, Kor­na­tow­ska, albo zgu­bisz przy tym szcze­niacz­ku serce, majt­ki i resz­tę zdro­we­go roz­sąd­ku.”

“Jej oj­ciec za­wsze po­wta­rzał, że chęt­nych los pro­wa­dzi, a nie­chęt­nych wle­cze.”

“Wście­kłość nie jest zbyt atrak­cyj­ną emo­cją. Gdy ktoś się smuci i pła­cze, to od razu się an­ga­żu­je­my: Co się stało? Czemu pła­czesz? Kto był dla cie­bie nie­do­bry? Ale kiedy ktoś się wście­ka, próż­no szu­kał­by em­pa­tii. Ugra­ła­bym wię­cej na smu­ce­niu się niż na wście­ka­niu, ale nie mam nad tym kon­tro­li. Bo to już za­szło za da­le­ko. Ale w mojej wście­kło­ści skry­wa się prze­cież cała kupa in­nych emo­cji. Roz­cza­ro­wa­nie, nie­moc, re­zy­gna­cja, sa­mot­na ża­ło­ba po wszyst­kim, co po­szło nie tak jak po­win­no, po tym, że nie je­stem kimś wię­cej niż osoba, jako która skoń­czy­łam.”