Trzy światy recenzja

Majka, redaktorka powieści erotycznych, atrakcyjna kobieta około 40, po rozwodzie, wciąż zakochana w wiarołomnym byłym mężu. Czasem jeździ za miasto podglądać gniazdko byłego męża i jego nowej dziuni.

Kaja – córka Majki, nastolatka lubiąca wyzwania socjologiczne, dzięki czemu interesuje się nią policja ;)

Pani Salomea – przezwisko Hrabini, niegdyś na każdym afiszu, dziś wycofana i zapomniana, a w kamienicy jej osoba budzi lęk. Z nudów analizuje życie innych.

Generalnie czas książki to lata współczesne, ale w przypadku Hrabiny, poznajemy jej historię i autorka przybliża nam jej momentami trudną przeszłość. Aczkolwiek nawet tu jest pięknie pokazana wielka miłość i wielki mezalians – sopranistka i robotnik.

Co jeszcze mi się podoba?

Naprawdę dużo rzeczy!

Majka i Kaja - nie ma konfliktu matki z córką. Nie ma nawet kłótni. Ta relacja jest pokazana bardzo partnersko. Jest szacunek, ale też duża doza zaufania.

Podoba mi się aktywizacja seniorów. Nie jakieś tam leżenie i czekanie na śmierć. Mój hit to przygłucha pani Ziuta.

Podoba mi się zainteresowanie jakim Kaja obdarzyła panią Salomeę. Pewne trudne przeżycia spowodowały, że Salomea zamknęła się w swoim świecie. Nie dopuszczała nikogo, chodziła tylko do sklepu po prowiant i słuchała starych płyt. Kontakt z życzliwą nastolatką odmłodził panią Hrabinę, jej garderobę, jej dom, pozwolił poznać nowych ludzi a nawet odwiedzić galerię handlową.

Podoba mi się postać Domana – oj tak! To taki super hero policjant i przystojny ( i bogaty;) i do tego jeszcze mega charakter..

Uwielbiam - (w wątku Majki) bardzo zgrabnie napisane sceny namiętności i w Paryżu i w samolocie, normalnie miałam ciary.

Kolejna sprawa - kolacja z ostrygami w roli głównej- tam było odczuwalne takie napięcie erotyczne że hej!

Co mi się nie podobało? Pewna koncepcja autorki dotycząca Domana (nie mogę zdradzać zbyt wiele)

Bardzo przeczołgała mnie emocjonalnie nieumiejętność pokochania swojego dziecka, traktowanie jednego dziecka lepiej a drugiego gorzej. Poczułam żal do tej matki, próbowałam ją zrozumieć, ale też stawiałam się na miejscu tego niekochanego dziecka.

Książka bardzo mi przypadła do gustu, nawet bardziej mi się podobała niż to zakładałam czytając blurb.

Czyta się szybko i lekko. Jest napisana bardzo autentycznym, żywym językiem, czasem w emocjach wyrwie się jakieś przekleństwo.

Dużo humoru.

Jeśli ktoś lubi, to jest też psi bohater.

Polecam!!

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta portalu nakanapie.pl