Wybaczam Ci recenzja

Po przeczytaniu tak licznych krytycznych opinii na temat twórczości autora, spodziewałam się miernej historyjki. Jakież było moje zaskoczenie w trakcie czytania tej elektryzująco wciągającej książki.

Inę budzi dźwięk dzwonka telefonu. Jej mąż, Rafał, właśnie ją powinformował, że niedaleko miejsca, w którym spędzał męski wieczór doszło do samobójczej śmierci młodej kobiety. Ina przypadkiem odbiera wiadomość na facebookowym profilu Rafała od niejakiej Moniki Marczewskiej o treści: "Wybaczam ci". Okazuje się, że autorka wiadomości, to denatka. Rafał Kobryn pracuje w dużym funduszu hedgingowym, a w tej profesji reputacja jest najważniejsza. Fakt, że można go było powiązać ze zmarłą dziewiętnastolatką, kładł się cieniem na karierze mężczyzny. Jednak Rafał znika w tajemniczych okolicznościach, a pomoc w rozwikłaniu zagadki przychodzi z najmniej oczekiwanego kierunku. Relacje żony zaginionego i Gracjana Pabsta, wieloletniego partnera siostry Iny, od zawsze były napięte lecz w sytuacji opresyjnej, to właśnie na jego wsparcie może liczyć.

Historia od początku była niepokojąca i złowróżebna. Mroczną atmosferę zagęszczały liczne zwroty akcji i cliffhangery, które kończyły prawie każdy rozdział.
Fabuła powieści jest wartka i wciągająca, a dodając do tego lekkie pióro autora i przeważającą ilość niewymuszonych dialogów, czyta się ją bardzo szybko. Dzięki wprowadzeniu niedużej ilości postaci książka jest doskonałym środkiem odstresowującym i relaksującym. Jedynym trochę naciągniętym wątkiem był dla mnie finał powieści. Nie chodzi o aspekt psychologiczny problemu, ale o fakt utrzymania w tajemnicy historii ujawnionej przez Marię Kasman.
Intrygujące były też wtykane przez pisarza "szpileczki" oraz "puszczanie oka", choć nadal nie rozumiem użycia ciągu cyfr w pinie. Wiem, co on oznacza, ale nie wiem dlaczego akurat przy tej postaci został użyty.

Historia nie jest przesadnie rozbudowana, ale tempo akcji rośnie z każdą stroną ujawniając kolejne sekrety, kłamstwa i zawirowania w życiu bohaterów. Wszystko to złożone w spójną całość nie pozwalaja oderwać się od czytania. Było lekko lecz z dreszczykiem. Właśnie takiej historii potrzebowałam do zachowania higieny umysłu.