Wybaczam Ci recenzja

"Wybaczam ci" - Remigiusz Mróz jest książką ciekawą i wciągającą. W końcu nie codziennie nasze życie zostaje przewrócone do góry nogami, a osoba nam najbliższa, za którą moglibyśmy poręczyć - staje się kimś obcym z wieloma sekretami. Głównym takim dlaczego denatka, której nie znasz wysyła esemesa do twojego ukochanego z wiadomością "wybaczam ci" tuż przed śmiercią. Remigiusz Mróz napisał książkę, o której myśli się długo po zakończeniu i zastanawia co może być dalej. Jako czytelnik często jesteśmy zaskakiwani, narracja pierwszoosobowa pozwala wczuć się w sytuację, a to co wydaje się dla nas wtedy oczywiste jest przez autora wielokrotnie podważane. Nie ma nudy, ani przestoju, czyta się z ciekawością i myślą, że na następnej stronie może być coś zaskakującego i w zasadzie tak jest. Nie potrafie nawet zliczyć ile razy powiedziałam "teraz będzie tak", a sytuacja była dosłownie odwrócona co do mojego pomysłu o 180.
Polubiłam zarówno Ine jak i Gracjana. Ich relacja jest wyjątkowa, sarkastyczna i żartobliwa przez co bardzo im jej zazdroszczę. Choć mają swoje tajemnice, dlatego do końca nie można im ufać, ale to, że posiadają "dusze" sprawia, że mogłabym przyznać, że może chodzą gdzieś po Polsce. Natomiast postać Rafała była dla mnie właściwie od początku do końca takim przysłowiowym piątym kołem u wozu. Może to przez fakt, że jego postać w porównaniu z innymi bohaterami jest mniej rozwinięta, a może ze względu na to, że mamy do niego mniejszy "dostęp". Jak na Mroza przystało książka jest trochę pogmatwana, ale czy też nie po to po jego dzieła sięgamy? W mojej opinii jest to jego znak rozpoznawczy. Przez to, że wszystko jest niejednoznaczne, zakończenie choć może być zaskakujące to nie opuszcza mnie przypuszczenie, że jest po prostu"łatwa". Kolokwialnie powiedziałabym "mało postarania", ale oczywiście taka była wizja autora - choć liczyłam na więcej. Warto po nią sięgnąć jeśli ktoś chciałby przeczytać coś Mroza i nie rzucać się od razu, na którąś z jego serii, jak Chyłka czy Forst.