The Roommate. Współlokatorzy recenzja

Po przeczytaniu opisu "The Roommate" spodziewałam się przyjemnej historii dwójki ludzi zmuszonych ze sobą zamieszkać, a cała ich znajomość będzie okraszona tajemnicą zawodu mężczyzny.
Cóż.
Zawiodłam się. Inaczej napisać tego nie mogę. I od razu zaznaczę, że ta książka nie była zła! Po prostu spodziewałam się czegoś zupełnie innego.
Clara Wheaton w końcu po ukończeniu studiów wyprowadziła się od rodziców. Wyruszyła na drugi koniec kraju, by zamieszkać ze swoim przyjacielem od dzieciństwa, z którym ma nadzieję w końcu się związać. Jakież jest jej zaskoczenie, gdy po przybyciu na miejsce okazuje się, że Everett ruszył w trasę koncertową ze swoim zespołem, a jego miejsce zajmuje Josh Darling, "słodki ale nie przystojny" pracownik branży rozrywkowej. Clara i Josh od początku łapią wspólny język nawet pomimo różnicy charakterów: ona jest dziewczyną z dobrego domu, ułożoną, spokojną, chce, by matka była z niej dumna. On jest szalony, pozytywny i otwarcie mówi, ze wynajmuje tymczasowo do czasu, aż wróci mieszkać do byłej dziewczyny.
Zamysł na książkę bardzo na plus, opis zainteresował mnie, oczyma wyobraźni widziałam piękny związek, ona zakochana, on również, a nad nimi wielka tajemnica jego profesji. W końcu ona się dowiaduje, jest kryzys, ona wraca do matki, on się o nią musi starać... Nie dostałam tego. Totalnie.
Widzicie, to czym zajmuje się Josh wychodzi na światło dzienne bardzo szybko. I nie ma żadnej tajemnicy. Jedynym sekretem jest to, że główni bohaterowie nie wyznają sobie od razu uczuć do siebie.
A z plusów podobało mi się podejście Josha do Clary. Wiedział, że nie zasługuje na nią, ale starał się. Drobnymi gestami przekonywał do siebie, a ona dzięki jego wsparciu rozkwitała, stawała się pewną siebie kobietą. Ważną rolę w jej przemianie odgrywała także jej ciotka, nie tylko czarna owca rodziny, ale i wzór do naśladowania dla Clary. To ona wyciągnęła do niej rękę, gdy ta miała kupiony już bilet powrotny do domu matki. Zatrudniła ją, była dla niej nie tylko oparciem ale i przyjaciółką.
Całość, jak już z resztą mówiłam, nie była zła, ale spodziewałam się kompletnie czego innego. Na plus: krótkie rozdziały pisane z perspektywy obu stron. Narracja prowadzona jest w trzeciej osobie, ale styl autorki jest bardzo przyjemny i nawet mi, zwolenniczce pierwszoosobowej narracji ta zastosowana w książce nie przeszkadzała.