Miłość i inne stopnie naukowe recenzja

Byłam święcie przekonana, że „Miłość i inne stopnie naukowe” będzie bardziej w klimacie książek Ali Hazelwood. Wiecie, kobiety odnajdujące się w ścisłych przedmiotach, środowisko akademickie podcinające im skrzydła, itp. Zaskoczyłam się i to pozytywnie. Przede wszystkim głównej bohaterce bliżej było do nauk humanistycznych! Środowisko, w którym się obracała było też dużo bardziej przystępne, a jej mentorka była dla niej czasem niczym druga matka. Za to to, co łączy książki Ali i Jennifer to idealni męscy bohaterowie, bo widzicie, Xavier skradł nie tylko moje serce, ale i Bianci, głównej bohaterki, od pierwszego wejrzenia. Z wzajemnością zresztą.

Z początku nie mogłam się wkręcić w tą historię. Trzecioosobowa narracja z perspektywy głównych bohaterów wcale tego nie ułatwiała. Wraz z biegiem fabuły i zacieraniem się granicy między uddawaniem a rzeczywistością książka robiła się coraz bardziej ciekawa.
„Miłość i inne stopnie naukowe” poza świętym wątkiem romantycznym pokazuje, jak czasem życie bywa niesprawiedliwe. Bianca zawsze dla swoich przyjaciół była podporą w każdej możliwej sytuacji. Świętowała z nimi sukcesy, wspierała w niepowodzeniach, a oni wszyscy w ważnym dla niej dniu zbagatelizowali jej osobę. Pomijam już fakt posiadania tak licznych przyjaciół. Zastanawiam się, czy takie coś ma rację bytu w rzeczywistości. Poczułam złość na nich wszystkich! Dziwiłam się głównej bohaterce, że nie odcięła się od niektórych, tylko sfabrykowała swoje zaręczyny i w ten sposób się na nich zemściła. Zaslugiwali na dużo gorsze potraktowanie. Z resztą świeżo upieczona pani doktor nie raz udowadniała, że jest niesamowicie ciepłą, godną zaufania i pomocną osobą. Xawier jest cudownie wykreowaną postacią. To on jako jeden z pierwszych zauważył to, jak bardzo bliscy odtrącili Biance i od razu szukał sposobu, by ukoić jej ból. Motyw ich udawanego związku niesamowicie mnie rozczulał. Układ mający być pstryczkiem w nos tak naprawdę okazał się być otworzeniem drzwi, o których oboje marzyli, jednak przez swoje ambicje ciągle blokowali prawdę.

Podobało mi się to, jak autorka rozwiązała kwestie dotyczące ich relacji. W końcu w jakiejś książce otrzymałam podejście pełne kompromisów i trudu w dążeniu do szczęścia, a nie ślepą miłość, gdzie jedno porzuca na koszt drugiego wszystko.