Skrzynka życzeń recenzja

Nie ukrywam, że byłam szalenie ciekawa autorki w wydaniu light, bo dotychczas czytałam spod jej pióra same mocne książki. Historia Ady i Marcela ogrzała moje czytelnicze serce, choć nie jest to opowieść tak kolorowa i słodka jak można by wnioskować, chociażby po okładce. Pięknej okładce warto dodać. Oboje bowiem zmagają się z życiowymi problemami. Próbują uciszyć swoje demony, poukładać sprawy i podjąć właściwe decyzje, będące furtką do szczęśliwej przyszłości. W tej historii, jak w życiu nie wszystko jest kolorowe, ale nasi bohaterowie nie tracą nadziei, że los się do nich uśmiechnie i właśnie to sprawia, że książka nabiera świątecznej aury. No może jeszcze piernikowe latte i cała góra korzennych wypieków. 😉

❄️

„… Żałowałam, że życie nie może być jak książka, którą piszemy i nim damy ją do redakcji, mamy szansę poprawić błędy. Nie, życie to książka puszczona do druku bez żadnej redakcji i korekty, a my musimy się mierzyć z krytyką recenzentów, nie zawsze konstruktywną".

❄️

Uwielbiam ten cytat, bo uświadamia, że życia nie jesteśmy w stanie zaplanować. Nigdy nie wiadomo, w jakim kierunku się potoczy choćbyśmy usilnie próbowali ułożyć je po swojemu.

❄️

Ada żyje w toksycznym związku, z którego nie potrafi się wydostać. Dlaczego? Wielu z nas nie miałoby problemu by ją oceniać. Wielu z nas nazwałoby ją głupią czy naiwną. Ale ilu z nas było w podobnej sytuacji? Podejrzewam, że zrozumieją ją wyłącznie ci, którzy w takim związku tkwili. Tak łatwo oceniać nam drugiego człowieka, stojąc z boku…

Mnie osobiście było żal Ady i smutno, że dopiero pojawienie się innego mężczyzny pozwoliło jej zrozumieć i dostrzec w jak niebezpiecznej pułapce się znalazła. Ada z reguły jest bardzo sympatyczną i żywiołową osobą. Często prowadzi dialogi sama ze sobą, ze swoimi myślami, i to uważam za zabawny element jej osobowości. Czasem jej wewnętrzne JA kłóciło się z tym, co robiła. Zupełnie, jakby istniały dwie różne wersje Ady, ta rozważna i ta całkowicie spontaniczna.

O Marcelu nie powiem za dużo, bo się rozmarzę. Uwielbiam go. Podobało mi się, że nie naciskał na Adę. Nie oceniał jej. Dał jej przestrzeń i był. Tak po prostu był. Przy niej. Dla niej. Sam również dostał bolesną lekcję od życia, z którą nie mógł się pogodzić. Mimo to miał nadzieję, że dzięki Adzie może być jeszcze szczęśliwy.

❄️

Cudowna historia. Polecam z całego serca ❤️