Okrutne pragnienie recenzja

Dwójka kochanków Verity i Mike starają się, by w ich życiu erotycznym nie wiało nudą. Upodobali sobie grę o nazwie Pragnę. Jej zasady są dosyć proste. Kiedy do Verity samotnie siedzącej w barze podchodzi przypadkowy mężczyzna, by ją poderwać do gry wkracza Mike. Wszczyna awanturę udając zazdrosnego partnera. Finalnie para ląduje w łóżku.
Po jakimś czasie para rozstaje się, co oznacza, że gra skończona. Czy rzeczywiście tak jest? Verity układa sobie życie na nowo wychodząc za mąż. Mike jednak uważa, że jest to wstęp do nowej gry, w której obowiązują nowe zasady. Do czego jest w stanie posunąć się mężczyzna, by wygrać? 
Pamiętam jak bardzo przy kupowaniu tej książki zainteresował mnie opis. Dałam się skusić na tyle, że kupiłam ją praktycznie po cenie okładkowej w Empiku. Nie mogę powiedzieć, że żałuję wydanych pieniędzy, ale spokojnie mogłam poczekać na jakąś sensowną promocję. Książka po prostu mnie nie zachwyciła. Kolejny raz upewniłam się, że prowadzenie historii z punktu widzenia mężczyzny mnie nudzi. Co z tego, że fabuła jest ciekawa, historia ma potencjał, jak siedzisz w głowie tylko jednego bohatera i poznajesz wszystko z perspektywy faceta. Na dłuższą metę dla mnie jest to nudne. Książka podzielona jest na 3 rozdziały i właśnie ten ostatni jest najlepszy. Jednak przebrnięcie przez ponad 200 pierwszych stron może być uciążliwe. Dla mnie było. Odpadałam zazwyczaj po 20 stronach. Zbyt częste wracanie do tej powieści irytowało mnie. Być może ktoś będzie miał inne spojrzenie na tę historię i doceni ją bardziej niż ja. Życzę tego wszystkim, którzy zdecydują się sięgnąć po tę książkę. Ode mnie 5/10.