Eter recenzja

RECENZJA
„Nagle cisza, szum i znów cisza. Wielkie wydarzenia nie potrzebują spektakularnych wejść”.
„Eter” Anieli Wilk to historia, w której nic nie jest takie, jak się wydaje i nikt nie jest tym, za kogo się podaje. Cała akcja dzieje się w sennym, górskim miasteczku. Smutna rzeczywistość podupadających biznesów i poczucie beznadziei łączą się z dzikim mistycyzmem prastarych Karkonoszy. Samotnia na końcu świata wcale nie jest spełnionym snem o urokliwym domku w górach i spokoju z dala od wielkiego świata. Julia Kwiatkowska dziedziczy domek po zmarłej ciotce. Chce go sprzedać możliwie szybko i wrócić do miasta. Ma za sobą nieudany związek i jeszcze bardziej nieudaną karierę w korporacji reklamowej.
Dariusz Wysocki to mężczyzna w średnim wieku były pisarz i dziennikarz śledczy po wielu przejściach. Uciekła od zgiełku miasta i od dawnego życia w głusze małego karkonoskiego miasteczka. Sprowadził się w te strony przed dekadą, aby uciec od dawnego życia. Prowadzi samotne życie, w którym spontanicznie pojawiają się kobiety, tylko po to, aby zaspokoić jego potrzeby. Pracuje fizyczni i prowadzi niezwykle klimatyczną i mroczną audycję radiową. Julia ulega fascynacji tajemniczym mężczyzną. Pragnie odkryć jego tożsamość, zbliżyć się do niego bez względu na wszystko. Jak potoczą się ich losy? Czy miłość przezwycięży mrok, z którym oboje rozpaczliwie próbują sobie poradzić?
„Eter” to połączenie thrillera z erotykiem. Pierwszy raz spotkałam się z takim połączeniem gatunków. Górski klimat kojarzy mi się ze spokojem i ucieczką od codzienności. Tutaj owszem ten klimat odgrywa rolę ucieczki, ale też i pułapki. W tej książce trup ściele się gęsto, jak przystało na rasowy thriller. Pełna mroku, tajemnic i zagadek. Bardzo realistycznie wykreowani bohaterowie, sprawiły, że Idealnie wczuwałam się w emocje i przeżycia bohaterów a elementy grozy i strachu doskonale pobudzały moją wyobraźnię. Czytając tę książkę, czułam się jak w jakimś transie. Nie potrafiłam odłożyć książki, dopóki nie rozwiązałam całej tej kryminalnej zagadki. W tej opowieści ciągle coś się dzieje, nie wieje nudą. To historia doskonała na jesienny czy też zimowy wieczór, ale tylko dla osób o mocnych nerwach. Jednak nie należy ona do lekkich książek, pomimo tego czyta się ją dość szybko. Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością tej autorki, które zaliczam do udanych. Jeśli jeszcze nie mieliście okazji przeczytać tej książki, to zdecydowanie ją Wam polecam. Ja jestem na tak, a Wy?
Dziękuje wydawnictwu Muza — Grzeszne Książki za egzemplarz recenzencki tej lektury.