Ukłon świata recenzja

"Bez­wa­run­ko­wą ra­dość życia mo­żesz od­na­leźć tylko we wła­snym wnę­trzu, lecz ty zupo­rem ma­nia­ka szu­kasz jej wświe­cie ma­te­rial­nym. Nowy etap po­szu­ki­wań mu­sisz roz­po­cząć od od­po­wie­dzi na fun­da­men­tal­ne py­ta­nie: kim je­steś?"

"Ukłon świata" to debiut, który bardzo pozytywnie mnie zaskoczył. To jedna z tych powieści, które swoim przekazem powodują, że myślimy nad swoim życiem, zastanawiamy się czy jesteśmy szczęśliwi. Bywa filozoficzna, trudna, pełna emocji, ale i czasem zabawna, gdy nasza bohaterka podczas napadów migreny rozmawia z mędrcami świata albo innymi ciekawymi postaciami. Te ich rozważania prowadzą do bardzo ciekawych wniosków, które i mnie potrafiły zaskoczyć.

Ta książka jest również podróżą. Nie tylko docieramy do miejsc, w których pies jest wyśmienitym kąskiem, ruch na drodze to walka o przetrwanie, potrawy mogą wywołać rewolucję w żołądku, inna religia pozwala odkryć się na nowo i mierzymy się ze stereotypami różnych narodowości. To podróż w głąb siebie by odnaleźć ten ukłon świata, który jakoś nie chciał sie pokazać naszej studentce. Co robiła źle? Czy zakłócał to toksyczny związek z Darrenem? A może nie chciała się otworzyć na więcej, by wreszcie poczuć sobą, że to wszystko ma na wyciągnięcie ręki? A gdyby tak zaryzykować związek z Pakistańczykiem, który w połowie jest żonaty? Zaintrygowani?

Jako smaczek dodam, że nasza bohaterka nie ma imienia. W pewnym momencie już się zastanawiałam czy to przeoczyłam, ale nie. Czyżby to był znak, że każdy z nas może się z nią utożsamiać? Wyruszycie w podróż by odnaleźć szczęście i radość z życia?

Tutaj nie ma za wiele dialogów, natomiast jest dużo myśli, rozważania nad życiem, nad sensem tego co robimy, czy warto ryzykować. Przeplatane wątpliwościami, strachem, próbą uwolnienia się z ciasnych macek niby związku. Taka mała forma pamiętnika - przynajmniej miałam takie odczucia, że odkrywam czyjeś sekrety. Ile w tym jest życia samej autorki? Myślę, że trochę z siebie tutaj dodała, tym bardziej, że odczuwam ją jako nieco osobistą opowieść.
Polecam