Seryjni mordercy recenzja

"Seryjni mordercy" to zbiór opowiadań, po przeczytaniu którego utwierdziłam się w przekonaniu, że taka forma średnio mi odpowiada. Z jednej strony można w ten sposób poznać wielu autorów na raz, z drugiej niektórzy potrzebują więcej stron, by oczarować czytelnika.

Z pewnością będę chciała sięgnąć po książkę Jana Gołębiowskiego, bo profilowanie to bardzo interesująca dziedzina a język jakim się posługuje jest przystępny dla szarego człowieka.

Adrian Bednarek napisał najdłuższą spośród wszystkich historię, ale i tak mi było mało. W odróżnieniu od fikcyjnych pozycji autora ta raczej nie zostanie na długo w mojej pamięci.

Max Czornyj zabrał się za to, o czym lubi pisać najbardziej. Było obrzydliwie, brutalnie, bez ogródek. Dodatkowo nie znałam wcześniej "dokonań" bohatera jego opowiadania, więc może to wzbudzało moją ciekawość.

Marta Guzowska, czyli jedyna kobieta w tym doborowym gronie. I nie tylko to ją wyróżnia. Jej opowiadanie jest rewelacyjne ze względu na sposób narracji, jaki przybrała. Plus kolejny nieznany mi wcześniej morderca.

Marcel Moss postawił na najbardziej współczesnego zbrodniarza. Sprawa umknęła mi pewnie przez to, że nie mieszkałam już wtedy w Polsce. Jeśli chodzi o opowiadanie - wszystko to, co w tym autorze lubimy najbardziej się w nim znalazło.

Twórczość Marka Stelara dopiero przede mną, mam na półce jego powieść "Blizny". Widać po tej krótkiej historii zawartej w antologii, że solidnie przygotował się do wybranego zabójcy, zwłaszcza że wybrał naprawdę mało znaną postać.

Jestem od niedawna w posiadaniu trylogii Marcela Woźniaka, ale jego opowiadanie raczej nie skłoniło mnie do rzucenia wszystkiego, by sięgnąć po inne pozycje spod jego pióra. Było nietypowe, dość trudne w odbiorze i w zasadzie nie jestem pewna, czy dotyczyło seryjnego mordercy. Może taki był zamysł autora, by zostawić pewne rzeczy niedopowiedziane.

I na koniec Łukasz Wroński. Jego powieść wpadła mi w oko już dość dawno temu, ale dopiero po tej króciutkiej próbce zdecydowałam się ją zamówić. Bardzo ciekawa historia, przyznaję, że to jedyna sprawa z całego zbioru, o której później jeszcze doczytywałam w internecie.

Moje 7/10.