Seryjni mordercy recenzja

Bardzo rzadko sięgam po opowiadania, ale w tym roku postanowiłam dać im szanse. Osobiście, wolę dłuższe powieści, bo takie krótkie po prostu za szybko się dzieją i za szybko się kończą :P Ale w przypadku „Seryjnych morderców” było zupełnie inaczej! Pomimo krótkiej formy, niektóre opowiadania wywołały u mnie sporo emocji!

Na pierwszym miejscu oczywiście opowiadanie Maxa Czonryja, który już od jakiegoś czasu króluje na mojej liście ulubionych autorów! Jak zwykle treść jego opowiadania jest drastyczna, a wręcz momentami napawała mnie obrzydzeniem! O tak! Pomimo, że nic wcześniej nie jadłam, i tak było mi niedobrze. Jak zwykle genialne zobrazowanie miejsca zbrodni, samego morderstwa, mocno podziałało na moją wyobraźnię i naprawdę, jak zawsze jestem odporna na takie rzeczy, tak tym razem było ciężko ;)

„Chłopak z bagnetem” Adriana Bednarka, również bardzo mi się podobał. Główny bohater Karol Kot i jego zamiłowanie do krwi, spowodowały, że na plecach miałam ciarki! Istny wampir, który nie zwracał uwagi nawet na wiek ofiary, co dodatkowo wywoływało u mnie niepokój podczas czytania…

Marcel Moss i opowiadanie o Sławomirze T. zszokowało mnie potwornie… ;D Dobrze, że ten morderca już nie będzie w stanie nikomu nic włożyć, bo jego popęd zawstydziłby nawet króliczka z duracella. Poważnie! Czytając jego „myśli” byłam przerażona! Bałabym się z domu wychodzić! Myślę, że to opowiadanie zdecydowanie powinno być przestrogą, jeśli chodzi o spotykanie się z ludźmi z Internetu :P

No i wisienką na torcie było opowiadanie Łukasza Wrońskiego, którego zakończenie było totalnym zaskoczeniem! Autor skutecznie zwodzi czytelnika na każdej stronie, żeby na sam koniec sprzedać mu coś, co spowoduje niedowierzanie ;)

Jeśli chodzi o resztę opowiadań, to niespecjalnie przypadły mi one do gustu. Nie podobał mi się albo styl pisania autora/autorki albo sama historia była taka średnia, przez co podczas czytania się po prostu nudziłam…*********************************************************************************