Odkąd pamiętam, zawsze miałam słabość do króla Artura, chociaż nie wiem, skąd mi się to wzięło. Bo chyba fakt, że moja Pierwsza Wielka Wakacyjna Miłość to był właśnie Artur, nie może mieć tutaj znaczenia? To miłość sprzed lat prawie tylu, ile mają opowieści o słynnym królu i jego rycerzach, a owemu Arturowi daleko było do TEGO Artura, jak i mnie do Ginewry. Już nie wspominając o tym, że od tamtych zamierzchłych czasów go nie widziałam.
Roger Lancelyn Green, znawca legend arturiańskich, rozpoczyna wstęp do recenzowanego zbioru słowami:
Opowieść o królu Arturze i przygodach jego rycerzy przedstawiana była tak wiele razy, iż niełatwo wyjaśnić, dlaczego robi się to raz jeszcze. (s.9),
kończy zaś takimi:
(…) wielkie legendy (…) każda epoka musi powtarzać na nowo, zawsze można w nich dojrzeć coś innego. Każda zaś nowa prezentacja sprawia, iż ze świeżością i wigorem odżywają w oczach kolejnej generacji. Na tym właśnie polega nieśmiertelność tych opowieści. (s.12)
Cóż, ja bym powiedziała, że w każdej nowej prezentacji pozostają jednak też pewne elementy niezmienne i one również stanowią o trwałości tych opowieści. A mają te legendy swój charakterystyczny kształt i rytm. Są przecudownie napisane. Dostojnie, pysznie, dwornie i teatralnie. Mam wrażenie, że niektórym ten styl może przeszkadzać, ale mnie urzeka – wybaczcie, jeśli sama za mocno uderzę w górnolotny ton. Momentami przypomina mi to styl biblijny, np. powtarzalnością i użyciem spójników. Wspaniałe jest zresztą połączenie wierzeń chrześcijańskich z mitologią celtycką. Jezus Chrystus oraz dobry czarodziej Merlin (postać kluczowa przecież dla akcji) i Nimue współistnieją tutaj bezkonfliktowo. Być może jednak nie powinno mnie to dziwić, skoro wg jednej z wersji Merlin w zamyśle szatana stworzony został, by czynić zło, ale po ochrzczeniu wykorzystał swoją moc do czynienia dobra.
Jeśli ktoś chciałby doszukiwać się w tej historii logiki, ciągu przyczynowo-skutkowego, racjonalnych wytłumaczeń – nie zawsze to znajdzie, ponieważ nigdy nie wiadomo, jaka fantastyczna postać pojawi się tym razem, w samym środku akcji, aby odwrócić jej bieg i zaskoczyć odbiorcę. Mamy przecież do czynienia z niezwykłymi opowieściami, w których wielu rzeczy nie da się objąć rozumem. Nie to jest najważniejsze. Ale to atrakcyjne opakowanie w postaci rycerskich przygód, podane językiem nie do podrobienia skrywa przecież istotę rzeczy. Zawsze więc chodzi o ideały, do których warto (warto?) dążyć:
Nie wolno wam ulegać furii, mordować, dokonywać czynów okrutnych i podłych; macie się trzymać jak najdalej od zdrady, oszustwa i nikczemności; okazujcie łaskę tym, którzy o nią proszą (…). Zawsze czyńcie wszystko, co w waszej mocy, w służbie damom i niewiastom. Wspomagajcie wasze białogłowy, nawet niższego rodu, i wdowy, zawsze za najważniejsze uznając naprawienie zła wyrządzonego jakiejkolwiek niewieście na świecie, i nigdy, przenigdy – pod groźbą śmierci i wieczystej hańby – nie wyrządźcie żadnej krzywdy niewieście ani nie przyglądajcie się temu obojętnie. I czy miałoby chodzić o miłość, czy zysk, nigdy nie stawajcie do walki, która nie jest słuszna oraz prawa. (s.81)
I niezmiennie też chodzi o miłość, która może być siłą napędową, jak i przyczynkiem do zguby:
[Lancelot] Nigdy jednak nie przestał kochać Ginewry ani ona jego i to ich miłość sprawiła w końcu, że minęła chwała Logresu. (s.271)
Wielu rycerzy, szereg prób, na które są wystawiani, mnóstwo podejmowanych wyzwań, których często sami poszukują – można się pogubić, ale też i wciąga to wszystko niesamowicie. Moimi ulubionymi opowieściami pozostają ta o rycerzu Gawainie i lady Ragnell oraz o Rycerzu Kuchciku. Pokazują one jak łatwo ulegamy mylącym pozorom, zapominamy, że warstwa wierzchnia często tylko przykrywa prawdę.
Nastrój zbioru zmienia się. Im bliżej wypełnienia najważniejszej misji, tym robi się smutniej i mroczniej, tym większy cień prawdziwej grozy pada na widowiskowe przygody rycerzy. Nie jest to zaskoczenie, bo już u samych początków Bractwa Rycerzy Okrągłego Stołu Merlin przepowiedział jego koniec. I końca tego nie da się uniknąć. Gdy nastąpi, pozostanie jeszcze nadzieja na powrót Artura z Avalonu.
Podsumowaniem niech będzie refleksja. W niedawno zakończonym roku szkolnym, gdy uporaliśmy się z literaturą średniowiecza, pytałam uczniów, czy i dlaczego warto poznawać wzorce osobowe z dawnych epok? Chodziło mi oczywiście o to, by dostrzegli, że są wartości uniwersalne, które nie przemijają. Muszą takie być, bo co by było, gdyby nie istaniały? Zmienia się tylko ich kostium. I teraz czytam takie słowa:
Niedługo potrwało, a dotarli do Caerleonu, którego rycerze radośnie powitali Artura. Kiedy zaś usłyszeli o jego przygodach, byli zdumieni, iż mógł samotnie wystawić się na takie niebezpieczeństwo. Wszyscy jednak – także najszlachetniejsi spośród nich – radowali się, iż mają króla, który w potrzebie gotów był zaryzykować życie jak zwykły rycerz. (s.37)
Pełna magii i niesamowitości legenda o szlachetnych rycerzach, walce dobra ze złem i miłości. Legenda o królu Arturze jest jedną z najbardziej znanych legend w kulturze europejskiej. Od magic...
I tu Cię zaskoczę, panie Fredkowski. Mam w domu ananasa wyhodowanego właśnie z ogonka. Co prawda nie ja dokonałam tego czynu, ale ktoś z mojej rodziny. Jak wrócę z pracy, to wstawię zdjęcie. :)
Piękny! A jak zakwitnie koniecznie musisz go zapylić. Nie zmarnuj szansy na domowy ananas. No i oczywiście poinformuj mnie jak zauważysz na nim jakieś zmiany (pąk).
@Aleks-a, liście mu podsychają. Prawda jest taka, że ja w ogóle o niego nie dbam, jestem niekwiatowa. Gdyby nie to, że szanowna mamusia wpycha mi różne rośliny do domu, pewnie bym ich nie miała, a na parapecie trzymałabym książki.
Pełna magii i niesamowitości legenda o szlachetnych rycerzach, walce dobra ze złem i miłości. Legenda o królu Arturze jest jedną z najbardziej znanych legend w kulturze europejskiej. Od magic...
Gdzie kupić
Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
Pozostałe recenzje @OutLet
Po prostu Islandia
Spędziłam z tą książką ostatnie dni starego roku i pierwszy dzień nowego. Zdecydowanie był to świetny czas. Nie tak dawno pisałam, że nie udaje mi się trafić na dobry...
„Niewygodna” Patrycji Volny rzeczywiście dla bardzo wielu osób stała się niewygodna – chyba nie dałoby się znaleźć bardziej pasującego tytułu dla tej opowieści. Autorka ...
/ab7db53987fbe9da5620f0dc0b3277b6/n/krol-artur-i-rycerze-okraglego-stolu)
/ab7db53987fbe9da5620f0dc0b3277b6/n/krol-artur-i-rycerze-okraglego-stolu)
/b09ea7c16c31c17f418765e8b4fe3247/n/hildur)
/a3f3bc64300b34c2f2c0ecbb15875025/n/niewygodna)
/7e49ea4512c29586cbe766c95d7edab7/n/kolekcjoner-lalek)
/25ede6ea6920cfac15ccbee204e9559c/n/think-lika-a-killer)
/042c69258375eaa5fc82001052cdfc98/n/peknieta-kra)
