Drobiazgi takie jak te recenzja

Ta krótka książeczka o wątłej fabule ma potężną wymowę moralną, stawia niewygodne pytania. Rzecz dzieje się w małym miasteczku w Irlandii w latach 80., bohaterem książki jest niejaki Furlong, właściciel składu opałowego zaopatrujący okolicę w węgiel, drzewo i co tam jeszcze.

Można powiedzieć, że Furlong jest człowiekiem sukcesu, ma dobry biznes i udane życie rodzinne, ale wciąż odczuwa nieokreślony niepokój: „Jakaś cząstka jego umysłu bez przerwy była napięta; nie miał pojęcia dlaczego.” Może to z powodu pochodzenia, Furlong był nieślubnym dzieckiem, nigdy nie poznał swego ojca. W tamtych czasach matki z nieślubnymi dziećmi były w Irlandii napiętnowane, zwyczajowo kierowano je do klasztoru do tak zwanych `pralni Magdalenek', prowadzonych przez siostry zakonne. Tam doświadczały ciężkiej, wyniszczającej pracy i przemocy, dzieci często były im odbierane i cichaczem oddawane do adopcji. Śmiertelność wśród matek i dzieci była wysoka, ale ile ich zmarło, trudno oszacować, akta zostały w większości zniszczone. Ale w czasach, kiedy się dzieje książka, o tym nie wiedziano, dopiero ostatnio szokujące fakty wyszły na jaw, pisze o nich autorka w posłowiu do książki.

Furlong miał szczęście, nie trafił do klasztoru wraz z matką, bo przygarnęła go bogata rodzina Wilsonów, gdzie matka była służącą, samego Furlonga Wilsonowie potraktowali jak syna, zapewnili mu podstawowe wykształcenie, niemniej chłopak był wyśmiewany w szkole jako bękart.

Nad miasteczkiem, w którym mieszka Furlong góruje klasztor Magdalenek z pralnią w środku, gdzie tyrają i mieszkają, a raczej są więzione, upadłe dziewczyny. Sam Furlong z racji tego, że dostarcza opał do klasztoru, może sam zobaczyć, jak okropnie są traktowane. To dla niego wyjątkowo trudne doświadczenie – wszak każda z tych dziewczyn mogłaby być jego matką.

Uświadamia nam autorka problem, przed jakim stają ludzie wierzący, katolicy, którzy starają się postępować z zasadami swej religii: żyć przyzwoicie, pomagać biednym, nie krzywdzić innych. I którzy widzą, że owe zasady są brutalnie łamane przez funkcjonariuszy kościoła katolickiego. Można udawać, że się nic nie widzi, wyprzeć informacje o złych uczynkach, a nawet im zaprzeczyć, tak jak to robi wielu katolików, nie przyjmując do wiadomości informacji o pedofilii księży; myślę, że ksiądz traktowany jest przez nich jako łącznik z Bogiem, czyli ktoś lepszy, niezdolny do czynienia zła. Można też przeciwstawić się aktywnie złu, ale to jest trudne, bo oznacza wystąpienie przeciwko kościołowi, instytucji potężnej, pamiętliwej, potrafiącej zniszczyć człowieka. Właśnie przed takim dylematem staje Furlong...

Książka napisana jest oszczędnym, ale plastycznym stylem, wywiera duże wrażenie. Znakomita literatura.