Drobiazgi takie jak te recenzja

Tytuł sugeruje jakiś temat trywialny, niewiele znaczący. Nic bardziej mylnego.

Bill Furlong to prawy Irlandczyk, szczęśliwy mąż, ojciec pięciu córek. Zbliża się Boże Narodzenie. Trwają gorączkowe przygotowania do tego doniosłego momentu. Biedni i bogaci starają się, aby święta były wyjątkowe. Bill wozi węgiel mieszkańcom niewielkiego miasteczka, czuje się spełniony i ważny, bo jego profesja jest potrzebna społeczeństwu. Poza tym nieźle mu się wiedzie i może utrzymać swoją dużą rodzinę. Rozgląda się życzliwie i nie przechodzi obojętnie obok cudzego nieszczęścia.

Uważa, że życie nie ma sensu, jeśli nie pomagamy innym. Może dlatego, że on sam, wychowywany jako bękart, nie odczuwał tego tak bardzo. Dzięki wsparciu bogatej rodziny i wielkiej życzliwości, jego matka nie zaznała upokorzenia. To czasy, które nie sprzyjały wszelkim odstępstwom od normy. Dziecko niemające ojca, było wyszydzane i upokarzane, bo nie miał się kto za nim ująć. Dziwne czasy, w których biedota doznawała najgorszego od chrześcijańskiego sąsiada, krewnego. Chrześcijanie mieli gęby pełne frazesów, recytowali przykazania w ogóle się do nich nie stosując. Kiedy zostawiają talerz dla niespodziewanego gościa, spod drzwi wypędzają samotną matkę albo obcego, bojąc się, że może roznosić choroby.

Ustabilizowane życie usypia czujność i wrażliwość chrześcijanina na cudze nieszczęście. Podobnie było z Billem Furlongiem, kiedy przywoził opał do sióstr magdalenek, do czasu, gdy spotkał w ich pralni młodą dziewczynę, która chciała, żeby jej umożliwił samobójstwo. Potem spotkał inną podopieczną sióstr, zamkniętą w komorze , bosą i zmarzniętą. Każdy wiedział, że w pralni magdalenek pracują dziewczęta, które były w ciąży i zostały bez środków do życia, ponieważ rodzina wyrzuciła je z domu. Teoretycznie mają opiekę i dach nad głową, praktycznie dręczone, wpędzane w poczucie winy, pogardzane i upokarzane. Często odbierano im dzieci, dając do adopcji bez ich zgody. Furlong wspomina swoją matkę, która również mogła się tam znaleźć, gdyby nie życzliwość bogatej rodziny. Te wspomnienia determinują podejmowane przez niego działania.

Claire Keegan w tym krótkim utworze zawiera kwintesencję człowieczeństwa.