Moje smoki na dobre i złe recenzja

Niedawno zmarły Jerzy Stuhr pisał sporo książek, ta autobiografia została wydana z okazji okrągłego jubileuszu jego 70-lecia. Ponieważ bardzo lubię tego aktora, a jego rolę w 'Wodzireju' Falka uważam za mistrzostwo świata, więc zaopatrzyłem się w e-booka i przeczytałem dosyć szybko, bo napisane to lekko i sympatycznie. Niestety, czytałem już kilka innych książek pana Stuhra i, prawdę mówiąc, nie znalazłem w tej nic nowego, no cóż, powtarza się mistrz... Niemniej myślę, że książka może być bardzo ciekawą lekturą dla kogoś, kto się po raz pierwszy styka z tym autorem.

I tak po raz kolejny mamy opowiedzianą historię rodziny Stuhrów z jej austriackimi korzeniami, po raz kolejny (który to...) dowiadujemy się, że ojciec pana Jerzego był bezpartyjnym prokuratorem w czasach komuny. Dostajemy opowieści o początkach aktorskich pana Jerzego, mamy rozważania o 'Kontrabasiście', którego mistrz grał na scenie ponad 20 lat, ale tej roli poświęcił osobną książkę (Ja kontra bas). Są obowiązkowe, ale jak zawsze ciekawe, wspomnienia o Konradzie Swinarskim i Krzysztofie Kieślowskim. Nie może zabraknąć rutynowych utyskiwań na upadek sztuki aktorskiej: „Ze smutkiem z roku na rok obserwuję degradację tego zawodu. Coraz mniej w nim pasji. Został zdeprecjonowany, w dużej mierze przez samo środowisko. Telenowele, sitcomy...” No cóż, uważam te narzekania starszego pana za mocno przesadzone. Jest jeszcze paru aktorów młodszego pokolenia, którzy trzymają poziom. Może najbardziej poruszający jest rozdział o chorobie nowotworowej, którą Stuhr pokonał. Ale o tym pisał więcej w innych książkach ('Tak sobie myślę' i 'Myśmy się uodpornili').

Motywem przewodnim książki jest Mitteleuropa, rozciągająca się od Krakowa do Triestu, z którą Stuhr czuje głęboką więź, chodzi po prostu o dawne Cesarstwo Austro-węgierskie, No cóż, paru innych Krakusów, na przykład. Robert Makłowicz ma podobne sentymenty do czasów Franza Josefa I...

Powtórzę, jeśli to wasz pierwszy kontakt z twórczością literacką Jerzego Stuhra to można przeczytać, ale jeśli znacie poprzednie książki pana Jerzego, to nastawcie się na sporo powtórzeń...