Tam, gdzie las spotyka się z niebem recenzja

Jeśli tą książka okrzyknięto bestsellerem Amazon Charts i Washington Post, a także stała się finalistą Goodreads Choice Award to śmiem twierdzić, że świat literacki zmierza w bardzo złą stronę. W mojej ocenie ten tytuł nigdy nie powinien ujrzeć światła dziennego. Praca zespołu od marketingu wykonała tu porządną robotę. Co innego, gdyby przedstawiać ten tytuł w kategoriach raczkującego debiutu, może wtedy moja ocena byłaby zgoła inna.
Tak naprawdę to zachwalać można przyjemna dla oka okładkę oraz brak większych błędów. Jednak moim skromnym zdaniem ten tytuł nigdy nie powinien ujrzeć światła dziennego, poniżej tłumaczę dlaczego.

Pierwsze pytanie jakie zadałam sobie po przeczytaniu pierwszej strony brzmiało - do kogo jest skierowana ta powieść? Warstwa językowa jest tak patologiczna i niewymagająca, jakby to była książka dla dzieci. Język jest tak prosty, a dialogi drętwe.
Część fabularna początkowo opierała się na losach dziewczynki - przybysza, która pojawia się nie wiadomo skąd z wymyśloną historią na ustach i na oko widać, że poszukuje ludzkiego towarzystwa. Mogła się z tego wywiązać całkiem ciekawa historia jeśli autorka wykonałaby zbliżenie na problemy dziecka i jego psychikę, a także na budowanie nowej relacji. Jednak już na wstępie rozwieję wszelkie wątpliwości, że niestety całość zmierza w stronę ckliwego romansu. Dwoje nieznajomych dzięki tej małej przybyszce i opiece, jaką ją otaczają zakochują się w sobie i tak można w skrócie opisać całość. Historia prosta jak konstrukcja druta. Żadnej myśli filozoficznej, żadnej emocji czy czegoś, co pobudziłoby zainteresowanie czytelnika. Zabrakło głębi, tej magii, która krzyczy do czytelnika z okładki, nic, co mogłoby ocalić tę historię przed zwykłością i bylejakością.
Autorka wykorzystała tu cały arsenał nieszczęść, a bohaterowie przytłoczeni są do bólu różnymi problemami - mamy tu i trudne relacje rodzinne, molestowanie, depresję, chorobę nowotworową, znęcanie się nad dziećmi. prostytucja, narkomania oraz fobia społeczna. Wszystkie te tematy zostały w książce potraktowane dość powierzchownie, autorka nie poświęciła uwagi tak naprawdę żadnemu z nich. Dlaczego zatem czytelnik ma czuć zainteresowanie, skoro nie wyraża go sam autor?

Książkę doczytałam do połowy, dlatego też nie podzielę się z Wami odczuciami na temat zakończenia, nie zamierzałam się nią dalej katować na siłę. Nie zainteresowała mnie nawet w najmniejszym stopniu, a sama treść i dialogi były tak żenujące i na niskim poziomie. Szkoda czasu na takie książki.