Epizody z życia mojej mamy recenzja

Pani Iwona Małgorzata Żytkowiak Autorka kilkunastu powieści m.in. „O czym Iza całe życie pamiętała”, „Zamknij oczy”, „Świat Rut” w swoich powieściach skupia się na problemach kobiet w różnym wieku. Zarówno tych biednych jak i tych bogatych, na różnym etapie życia. W swojej książce „Epizody z życia mojej mamy” pokazuje nam jak barwną, fascynującą, piękną, i delikatną postacią w oczach dziecka jest jego mama.
12 historii, 12 portretów – jeden motyw – matka. Archetyp postaci, o której mówi się od lat. Książki, wiersze, piosenki, filmy, malarstwo, architektura... wszystkie one próbują objąć swoim zasięgiem istotę, która może nam się wydawać prosta i mało złożona, przecież ciągle siedzi w domu, zajmuje się dziećmi, a rodzinę stawia wyżej niż swoje potrzeby. Jednak fascynuje od lat... Ilu ludzi tyle matek. Grube, chude, piękne i mało atrakcyjne, spracowane, wypoczęte, te smutne i te wiecznie radosne, te zaganiane i te, które chętnie zwalniają. Te biedne i te bogate... połączone jednym miłością – do swoich dzieci.

Książka Pani Iwony to zbiór opowiadań być może dorosłego już dziecka o jego mamie... O kobiecie, która mając, problem z radością z macierzyństwa zawsze była zadbana i elegancka, a swoim dzieciom wpajała najważniejsze wartości. O kobiecie, która swoje pasje i radości świetnie łączyła z tą najważniejszą rolą w życiu. O mamie, która mimo swoich lęków i frustracji potrafiła wychować szczęśliwe, radosne dzieci. Jest tylko jedna miłość, która nie liczy na wzajemność, nie szczędzi ofiar, płacze, a przebacza, odepchnięta wraca – to miłość matczyna.

Muszę przyznać, że wzruszyła się czytając tę książkę. Bardzo często jako matki zastanawiamy się nad tym jak postrzegają nas nasze dzieci. Martwimy się, czy jesteśmy wystarczająco dobre, a może za dużo wymagamy. Czasem wstydzimy się tego, że nie jesteśmy w stanie wszystkiego ogarnąć, mamy bałagan czy nieumyte włosy. Są momenty, że brakuje nam siły, a wokół odczuwamy tylko presję ludzi, którzy nas oceniają. Ta pozycja uświadomiła mi, że to wcale nie jest ważne. Bo tak naprawdę dzieci nie potrzebują matki idealnej, wystarczy im matka „dość dobra”, czyli taka, która przeżywa nieraz bardzo skomplikowane uczucia, wahania, zdenerwowanie czy niepewność, ale przy tym cierpliwie krok po kroku, dzień za dniem uczy się siebie i swojego dziecka.

Tę pozycję polecam wszystkim mamą, które tak naprawdę są najlepsze na świecie, nawet jeśli teściowa twierdzi inaczej;-)
Bo macierzyństwo nie jest dla słabych duchem. Żaby w salonie, pająki w sypialni, pokrwawione kolana czy inwektywy od nastolatki nie są dla mięczaków.

Książkę do recenzji otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl