Credence recenzja

Cześć i czołem!

Dziś o książce, która zaraz po dylogii "Haunting Adeline" wzbudzała ostatnimi czasy największe kontrowersje wśród czytelników na bookmediach, czyli "Credence" Penelope Douglas.

Tiernan de Haas dorastała w domu bez miłości. Jej rodzice - osoby zamożne i znane w mediach - nie odmawiali jej niczego; dziewczyna żyła w luksusach, ale to, czego naprawdę zawsze pragnęła z ich strony to odrobina czułości. Całe jej dzieciństwo opierało się na życiu w ich cieniu oraz w samotności.
Kiedy umierają, dziewczynę wcale nie dziwi, że jedyne co czuje po ich śmierci to pustka. W końcu byli dla niej praktycznie obcy.

Jake Van der Berg, przybrany brat ojca Tiernan, okazuje się jedynym żyjącym krewnym, który może zaopiekować się siedemnastolatką do momentu ukończenia przez nią pełnoletności. Mężczyzna zabiera ją pod swoje skrzydła i wraz ze swoimi dwoma dorosłymi synami postanawia nauczyć ją sztuki przetrwania w trudnych warunkach.
Dziewczynie w końcu zaczyna na czymś zależeć, a ona staje się częścią grupy, rodziny...Zdaje sobie jednak też sprawę z tego, że granica pomiędzy tym co wypada a co nie, zaczyna się zacierać.

W jej życiu będzie trzech mężczyzn.
Jeden będzie ją miał.
Jeden będzie chciał ją mieć.
A jeden będzie chciał ją zatrzymać.

"Dom to nie miejsce, Tiernan. To uczucie".

Zacznę od pozytywnych cech tej książki, które - o dziwo - zdarzyły się, ale nie było ich zbyt wiele.

Górski klimat stworzony przez autorkę, robił niesamowitą atmosferę podczas czytania. Opisy otoczenia gór w Kolorado... coś pięknego. Aż byłam w stanie to sobie zobrazować w głowie. Sam styl pisania, tak jak w przypadku "Punk 57" tej autorki był bardzo przyjemny dla oka i książkę, pomimo sporej ilości stron, czytało się bardzo szybko i płynnie. A wątek romantyczny, który pojawił się pod koniec książki (tak, dopiero pod koniec, bo wcześniej fabuła opierała się w głównej mierze na pożądaniu pomiędzy bohaterami) sprawił, że moje serce zmiękło.

I to by było na tyle z pozytywnych aspektów "Credence".

Zaś fakt tego, jak autorka przedstawiła mężczyzn i ich zezwierzęciła... Obrzydlistwo. Pokazała, że są to maszyny stworzone do seksu, że bez niego tracą zmysły do tego stopnia, że nic ich nie powstrzyma przed przekroczeniem wszelkich granic, aby zaspokoić swój popęd. Wiele osób zarzuca Penelope, że przedstawiła w powieści wątki p*dofilii i kazirodz*wa, jednak z tym się nie zgodzę. Główna bohaterka nie była ani małoletnia - w stanach w wieku 17 lat seks jest legalny - ani nie była spokrewniona z żadnym z bohaterów. Jednak cała ta ich relacja była dość dziwna, niezręczna i niesmaczna i w kwestii moralności pozostawia wiele do życzenia.

Z mojej strony nie polecam, chyba, że ktoś naprawdę lubi takie klimaty, to myślę, że książka się u tego kogoś sprawdzi.

Po więcej zapraszam na IG: @strazniczka_ksiazekx - codziennie newsy książkowe, update czytelnicze oraz nowe recenzje.