Narzeczone Chopina recenzja

Wiadomo kim był Chopin, wielki artysta, kompozytor. Muzycy z całego świata znają konkurs Chopinowski i tłumnie na niego przybywają. Naszym słynnym pianistą możemy się chwalić i mamy z czego być dumni. Moja wiedza o Chopinie to pojedyncze utwory, życie spędzone poza granicami naszego kraju, jego choroba, a z miłości związek z George Sand.

Magda Knedler nie przedstawia samego Chopina, nie jest to tak naprawdę powieść o nim, a o kobietach jego życia, jego miłościach czy też tych które go kochały. To obraz człowieka oczami kobiet, którym nie był obojętny. Dowiadujemy się o nim wiele, poznajemy nie tylko jaki jest na scenie ale i w życiu.

Konstancja Gładkowska, Maria Wodzińska, George Sand, Jane Stirling te cztery kobiety miały niesamowity wpływ na artystę, każda z nich towarzyszyła mu na innym etapie jego życia i kariery. Miłość tych kobiet tak różna, jednak do końca życia wierna. Czy podobał im się z urody? W każdym przypadku wydaje mi się że te kobiety kochały go przede wszystkim za jego piękną, artystyczną duszę.

Konstacja Gładkowska - ta miłość była pierwsza, romantyczna, pierwsze ukradkowe spotkania, spojrzenia w oczy. Tu dało się wyczuć to ciepło, tęsknotę. Oboje kochali muzykę, ona śpiewała, on grał, dla mnie para idealna.

Maria Wodzińska rozpieszczona panienka z dobrego i bogatego domu. Miałam wrażenie że chciała mieć Chopina po to żeby nazywać się jego muzą, jak i mieć bogactwo, salony, przyjęcia.

Geoge Sand dla mnie to ta prawdziwa miłość, dojrzała, niespokojna ale mimo to stabilna. Dwa różne bieguny, Chopin wstydził się swojej cielesności, coś z czym jego partnerka nie miała problemu. Razem stworzyli prawdziwy dom, George opiekowała się nim podczas choroby, a wielu niesłusznie oskarża ją, że zniszczyła Chopina.

Jane Stirling dla niego nudna dziewczyna, która niewiele dla niego znaczyła, a ona kochała go całym sercem, do końca swojego życia już się z nikim nie związała. Dla Chopina była w stanie zrobić wszystko. Po śmierci dbała by pamiątki i pamięć po nim nie zniknęła.

Wszystkie cztery opowieści są w formie monologu, co jest bardzo ciekawe. Autorka oddaje nam książkę która porusza uczucia, na pewno nie u każdego ale jak dla mnie ta opowieść to uczta literacka, powieść o której długo nie zapomnę. Całość pisana w formie monologu, co dało bardzo ciekawy efekt. Ja czytałam słuchając przy tym utworów Chopina.

Na koniec nasuwa mi się tylko jedno pytanie, czy artysta kochał którąś z kobiet tak bez reszty, czy jego jedyną prawdziwą miłością była muzyka?