Krucyfiks recenzja

Chrisa Cartera pokochałam od pierwszego zdania. Przeczytałam je na skrzydełku jednej z jego książek i przeszły mnie ciarki. Przeczytałam ją, nieświadoma jeszcze, że stanowi część cyklu, którego głównym bohaterem jest Robert Hunter. A później zgromadziłam wszystkie tomy i z dumą ustawiłam je na półce, ale odkładałam ciągle ich lekturę na czarną czytelniczą godzinę. Postanowiłam jednak, że w tym roku będę się raczyć tą ucztą stopniowo, w każdym miesiącu pochłaniając jedno danie. Trudno bowiem nazwać "Krucyfiks" przystawką, to zdecydowanie popis szefa kuchni zwieńczony deserem. Ale niech Was nie zwiodą te kulinarne porównania, po tej powieści będziecie czasowo na diecie wegetariańskiej.

Sprawa Krucyfiksa to pierwsze dochodzenie, które Hunter prowadzi z nowym partnerem, Carlosem Garcią. Można powiedzieć, że rozpoczynają je na nowo, bo morderca o tym pseudonimie został już skazany. Pierwsze podejście do tego śledztwa wiele kosztowało Roberta, rozwaliło mu życie prywatne, a zawodowo... miał wątpliwości, że ujęli właściwego człowieka. Czy tym razem będzie podobnie? Jaką cenę zapłaci, by poznać prawdę?

Tego Wam nie zdradzę, będziecie musieli przekonać się sami. Mogę napisać tylko tyle, że to kolejna książka tego autora, którą mogę dorzucić do stosu tych najlepszych w całym moim czytelniczym życiu. Uwielbiam to jak Carter pisze, to, że nie szczędzi obrzydliwych szczegółów, to jak kreuje bohaterów, to, że w jego powieściach nigdy nie brakuje logiki, to jak napięcie cały czas rośnie, nawet gdy śledztwo pozornie stoi w miejscu... Carter to mistrz i nie ma sobie równych.

Choć wydawało mi się, że książek z tej serii nie trzeba czytać po kolei, to po zakończeniu "Krucyfiksu" zmieniłam zdanie. Ostatnie strony złamały mi serce i sprawiły, że już nigdy nie spojrzę na Huntera tak samo.

Rzadko zgadzam się z zapewnieniami z okładek, ale na tej nie ma akurat ani słowa przesady. To naprawdę jest thriller, który wbija w fotel i nie pozwala zasnąć bez poznania zakończenia. Szalony morderca i genialny detektyw to połączenie, które w rękach Cartera stanowi przepis na powieść idealną.

Moje 10/10.