Tego ci nie powiedziałam recenzja

Rodzinne tajemnice potrafią zmienić obraz rzeczywistości. Sprawić, że przed nami otwiera się nowy nieznany dotąd obszar. Jednak jakaś wewnętrzna siła ciągnie nas, by na zawsze uporać się demonami przeszłości i sprawić, by w sercu zapanował spokój. By raz na zawsze zakończyć, to co się zaczęło. Poczuć ukojenie i wywołać uśmiech na czyjeś twarzy. By może ostatni, jaki pozostał w życiu.

"Tego ci nie powiedziałam" to dwutorowa historia opowiedziana z różnych perspektyw. Z jednej strony mamy historię Alice, która wiedzie w miarę poukładane życie w Ameryce. Choć momentami trudno mówić o spokoju, kiedy ma się autystyczne dziecko i męża pracoholika. Wszystko legnie w gruzach, kiedy ukochana babcia kobiety trafia do szpitala i przekazuje wnuczce bardzo ważną wiadomość. Z drugiej strony mamy opowieść Aliny, prawie dorosłej kobiety zakochanej w studencie medycyny, która stara się odnaleźć w wojennej zawierusze.

Po przeczytaniu kilku może kilkunastu stron i zapoznaniu się z historią wiedziałam, że te historie jakoś muszą się łączyć. Musiał być wspólny mianownik, który połączy opowieść Aliny i Alice. I oczywiście ta wspólna cząstka istnieje i jest dość przewidywalna. Mimo to jest to piękna historia i niezwykle piękna i wzruszająca historia. Ogromna siła, determinacja, jaka drzemie w obu kobietach, jest niezwykle ujmująca. Autorka zadbała nie tylko o warstwę literacką, ale i historyczną. Widać, że odrobiła lekcję z historii Polski.

Opowieść głównych bohaterek pokazuje jak pogmatwane były losy Polaków po II wojnie światowej. I to nie tylko na szczeblu urzędowym, ale przede wszystkim takim zwykłym ludzkim. To odkrywanie rodzinnych tajemnic bohaterek było czymś niezwykle przyjemnym, ale postawiło mnie też w roli detektywa, bo choć zagadka dość przewidywalna, to nie pozbawiona lekkiego twista. Nie tutaj nie było zero jedynkowe, a miało kilka odcieni, które wywoływały ekscytacja na mojej twarzy. Nie jestem typem czytelnika, który wzrusza się podczas lektury. W tym przypadku, choć nie uroniłam łez, to poczułam ścisk w gardle. A jak wiemy, to tylko krok od łez.

"Tego ci nie powiedziałam", choć nie chciała, to powiedziała więcej, niż potrafią wyrazić słowa.