Dorośli recenzja

"Przyznaję się przed sobą, że cierpienie jest naturalną częścią życia i będziemy go doświadczać, przynosi jakiś rodzaj ulgi i przyzwolenia na to, żeby było trudno, żeby było smutno, żeby pojawiły się łzy."
~~~
Problemy rodzinne i drażliwe tematy ostatnio coraz częściej pojawiają się w zdobywających popularność książkach, co bardzo mnie cieszy. Osobiście uważam, że jest to ważna kwestia, potrzebująca większego rozgłosu. Należy nagłaśniać, że to się dzieje, aby móc z tym walczyć i naprawiać to, co się podburzyło. Książką, która porusza właśnie takie motywy jest "Dorośli" Marie Aubert.
Wszystko kręci się wokół Idy, bezdzietnej, dojrzałej już kobiety, której doskwiera ogromna samotność. W dodatku musi ona obserwować jak jej siostra ma to, o czym ona głęboko w środku marzy - rodzinę. Gdy spędzają wspólne wakacje, Ida ma wiele chwil, w których stawia czoła swoim emocjom i wspomnieniom z przeszłości. Czy jednak negatywne myśli zdołają zmienić nastawienie kobiety do reszty?
Ogólnie mogłabym wyróżnić w tej książce zarówno plusy i minusy, co plasuje ją jako solidnego średniaka. Co wiec należy do rzeczy pozytywnych? To, jak ta książka jest napisana, czyli bardzo, bardzo dobrze. Wszystko jest w krótkiej formie, ale bardzo treściwiej i bogatej w te najważniejsze dla całości szczegóły. Na plus także zasługuje sposób oddawania emocji bohaterki. Zazdrość, smutek i przytłoczenie problemami związanymi zarówno z macierzyństwem, jak i znalezieniem stałego partnera można wyczuć w Idzie bez większego starania, co wpływa na realistyczne zobrazowanie naturalnego zachowania człowieka w jej sytuacji i z jej charakterem. Co jednak jest minusem? Sama Ida, która była dla mnie postacią dosyć nudną, markotną i najzwyczajniej w świecie zniechęcającą do siebie, przez co dosyć ciężko mi się wracało do tej książki, mimo wspomnianej wcześniej krótkiej formy. Fabuła również nie była zbyt rozwinięta, ale myślę, że taki miał być cel, bo chodziło o uczucia, a nie zwroty akcji. Nie jest to zła książka, ale też nie porywająca. Na pewno warto się z nią zapoznać, bo jest krótka, ale nie uważam jej za coś obowiązkowego.