Napij się i zadzwoń do mnie recenzja

"Napij się i zadzwoń do mnie". Jeej, ten tytuł jest tak okropny, że aż odrzuca. Gdyby nie to, że znam już Panią Ward i lubię jej pióro, pewnie bym po nią nie sięgnęła. 
Szczerze mówiąc, do tej pozycji mam jednak mieszane odczucia. Coś mi tu nie styka, czegoś brakuje. Chyba po prostu nie do końca w to wszystko uwierzyłam. Prawdopodobnie już na początku, w tak łatwe odnalezienie w sieci czyjegoś numeru telefonu. 
Bohaterowie z trudną przeszłością,, obydwoje mają swoje tajemnice, które trudno jest komukolwiek wyjawić, a które jednocześnie mocno na nich wpływają, zżerają ich od środka. Ale czy ktoś może wybaczyć nam coś, czego sami nie potrafimy sobie wybaczyć? Czy możemy zaryzykować, że jeśli powiemy o tym głośno, stracimy wszystko? Stracimy kogoś, kogo kochamy?   
Książka mimo wszystko ma też w sobie sporo humoru, a motyw powtarzanego pytania czy raczej prośby Landona jest moim ulubionym w całej lekturze :)
Jest to jednak jak na razie najsłabsza, według mnie, książka autorki. Ale i tak daję jej kredyt zaufania ;)