Napij się i zadzwoń do mnie recenzja

Rana Saloomi, piękna tancerka brzucha wciąż wspomina chwile, które jako nastolatka spędzała ze swoim przyjacielem Landonem. Jej rodzice wynajmowali garaż przerobiony na mieszkanie od rodziców Landona. Pewnego dnia w pośpiechu wyprowadzili się, a para przyjaciół straciła kontakt. Po wielu latach Rana nadal nie może zapomnieć o chłopaku i po wypiciu butelki wina, wpada na szalony pomysł, aby do niego zadzwonić. Mimo, że miał być to jednorazowy wybryk, rozmawiają przez telefon coraz częściej, a ich uczucia stają się coraz silniejsze. Oboje jednak skrywają tajemnice, które mogą wszystko zniszczyć. Czy miłość wystarczy, aby sobie wybaczyć?

Czy zdarzyło się Wam kiedyś zadzwonić do kogoś pod wpływem alkoholu i wykrzyczeć co Wam leży na sercu?:) W każdym razie tak właśnie zrobiła Rana. Nie powiem, że to lekka historia, bo choć czytało się ją bardzo szybko, to poruszane tutaj tematy zdecydowanie do lekkich nie należą. Budzą raczej wiele kontrowersji i skrajnych emocji. Ale właśnie te wątki sprawiły, że książka nie jest samym lukrem. Spodziewałam się słodkiej historii miłosnej, bez większych przeszkód i z happy endem. Autorka jednak mile mnie zaskoczyła. Dała swoim bohaterom ciężki bagaż doświadczeń, co miało wpływ na ich życie i ukształtowało charaktery. Rana jako zbuntowana nastolatka stanęła w obliczu niesłychanie trudnego wyboru i choć wtedy jeszcze nie zdawała sobie sprawy z konsekwencji swoich decyzji, po latach te konsekwencje ją dopadły, co spowodowało, że oddaliła się od ludzi i straciła wiarę w siebie. Landon również pogubił się w swoim życiu i musiało minąć wiele lat zanim zrozumiał swój błąd i starał się wyjść na prostą. Pewnie wielu z Was mogą nudzić takie "powtarzające się" książki. Mimo, że dużo już zostało napisanych podobnych historii miłosnych, ta bardzo mi się podobała. Oczywiście nie muszę chyba wspominać jak zachęcająca jest sama okładka? Spędziłam z tą książką miło czas i ani trochę nie żałuję.