Złodziejski Gambit recenzja

Dawno nie było we mnie takiej ekscytacji, sięgając po jakąś książkę.
Tymczasem wzięłam Gambita i jestem przepełniona tym uczuciem!
Mam nadzieję, że to dobre przeczucie, a wiem, że te mam dość silnie rozwinięte.
Nie zawiedziesz mnie Złodziejski Gambicie, prawda?
Zaczynam...
Pierwsze trzy zdania podpowiadają, że przeczucie jest trafne.

I rzeczywiście, Złodziejski Gambit mnie nie zawiódł. Może ostatecznie nie trafi do mojej topki, ale była to naprawdę bardzo dobra lektura!
Porównanie do Ocean's eleven połączonego z The inheritance games obiecywało dużo! O ile drugiego tytułu nie znam, tak kadry z Ocean's momentami pojawiały się w mojej głowie!
Od początku bawiłam się naprawdę dobrze!
Siedemnastoletnia Ross jest...zgadnijcie kim? Złodziejką. W dodatku nie byle jaką, jedną z najlepszych! Zaczynamy więc, a jakże, kradzieżą. I chyba domyślacie się, że nie podkrada cukierków w osiedlowym sklepiku.
Konkretne akcje, cenne przedmioty, duża kasa.
Co za tym idzie, ochrona, alarmy, lasery. Niebezpieczeństwo.
Plan dopracowany zawsze do perfekcji!
Te wszystkie szczegóły, niuanse, były totalnie smakowite!

W życiu Ross nie wszystko było jednak perfekcyjne. Rodzinna zasada "nie ufaj nikomu" doprowadziła do tego, że dziewczyna nie miała przyjaciół, brakowało jej normalnego życia.
Poza tym, każdy plan...może się jednak skomplikować.

Jest jednak szansa, żeby wszystko naprawić, uratować... czyjeś życie.

W Złodziejskim Gambicie wygrać może tylko jeden.
Wszyscy są swoimi rywalami.
Nie ufaj nikomu?

Zadania, sporo akcji, niebezpieczeństwo, krew...
W tej książce dużo się działo!

Autorka naprawdę dobrze wykreowała też postaci, wszystkich uczestników Gambita. Każdy był inny, każdy miał w sobie coś, co go wyróżniało. Podobało mi się również przedstawienie tych wszystkich relacji, to jak się rozwijały. Bo przecież wciąż w głowie brzęczało "nie ufaj". A serce...
Ross miała wiele rozterek, myślę, że szczególnie sporo nastoletnich czytelników znajdzie tu trochę siebie.

Zakończenie książki jest...no trochę jazdą bez trzymanki!
I może nie wszystko mi się w nim podobało, ale ogólnie lekturę oceniam jako 7/10. Ah, jako że bywam nieogarem, to cóż, nie ogarłam ;) że to początek serii i myślę, że ta końcówka zwiastuje jeszcze więcej i jeszcze bardziej w kolejnej części.