Szept lasu recenzja

Dziś znów pora na odrobinę fantasy. Muszę przyznać, po raz kolejny, że ten gatunek bardzo mnie fascynuje. Książka ta już od jakiegoś czasu zalegała na moim stosie hańby, który zamiast maleć, ciągle rośnie. Tak, to zapewne przypadłość większości książkoholików.

Na kartkach tej książki poznajemy Eillen, młodą, biedną dziewczynę. Pewnego, innego niż zazwyczaj, dnia natyka się na nią książę Cedric. Dziewczyna wydaje mu się zupełnie inna niż wszystkie, nie może o niej zapomnieć i zaprasza ją na bal, który organizowany jest każdego roku przez króla.
Wszystkie panny są na nim mile widziane i każda chce zawalczyć o tytuł tam przyznawany. To magiczne lustro, spośród zgromadzonych, o północy wybiera tę jedną kobietę, która zostanie utytułowana Najpiękniejszą.
Sekretem jest natomiast to, co dzieje się z wybranką po werdykcie...

Na balu pojawia się również Jahter. Drwal zjawił się tam pod przykrywką, aby zdobyć diadem, który dostaje Najpiękniejsza. Nie wszystko jednak idzie pomyślnie. Mimo to, dopiero później wszystko zaplącze się jeszcze bardziej, a akcja z królestwa przeniesie się do Czarnego Boru.

Czy pamiętacie bajki z dzieciństwa, które mieliście okazję czytać lub oglądać? Ja pamiętam ich mnóstwo. Skąd taki temat? Nie, nie gadam od rzeczy - tym razem. "Szept lasu" to retelling właśnie historii, po które możecie sięgnąć pamięcią. Odnalazłam tu nawiązanie do baśni takich jak: "Królewna Śnieżka", "Kopciuszek", "Czerwony Kapturek" czy "Piękna i Bestia".
Różnica polega oczywiście na tym, że teraz wszystko to możemy zobaczyć naszymi "dorosłymi" oczami. Autorka przedstawia świat dużo bardziej mroczny, brutalny. Okraszony jest zdecydowanie większą warstwą smutku, ciemności.

Dałam się porwać w ten świat już od pierwszych stron. Autorka w bardzo przejrzysty, jednocześnie nawiązujący do tematyki, sposób opisywała całą historię. Na początku trochę ciężko było mi się przyzwyczaić do niektórych zwrotów, ale z czasem stały się one elementarną częścią historii Eillen. Odrobinę również "uwierało mnie" wielokrotne powtarzanie zwrotu "Najpiękniejsza" w stosunku do bohaterki. Myślę, że przynajmniej kilka razy można było to pominąć, a nadal byłoby wiadomo, o kim mowa. Duży plus z mojej strony należy się też za relację i poczucie humoru Szeptów. Zdecydowanie należą oni do moich ulubionych bohaterow. Bardzo ciekawiło mnie, jak potoczą się losy bohaterów. Kto okaże się dobry, a kto zły?

Dla fanów romansów, wątków romantycznych - ten oczywiście się pojawia, ale w tle. Nie wyczuwa się tu niesamowitej chemii na każdej stronie, a jedynie w drobnych gestach. Dla mnie to duży plus, ponieważ w ten sposób bohaterowie zostali idealnie wkomponowani w świat, który został stworzony.

Baśnie z dzieciństwa mają to do siebie, że zazwyczaj kończą się happy endem, jak jest w tym przypadku? Czy dobro zwycięży ze złem? Tego Wam nie zdradzę, ale oczywiście zachęcam do tego, żebyście się przekonali.