Anioł z Warszawy recenzja

Lea Kampe "Anioł z Warszawy" Historia miłości i bohaterstwa Ireny Sendlerowej,

Regularnie sięgam po książki dotyczące II wojny światowej, a także Zagłady, nie tylko reportaże, ale również powieści. Zdaję sobie sprawę, że szczególnie te ostatnie są dla autora nie lada próbą, a jeśli jeszcze zawierają bohaterów, którzy w jakiś sposób zapisali się na kartach historii, wyzwanie staje się jeszcze trudniejsze. I rzadko kończy się sukcesem.

Im od tragicznych wydarzeń wojny mija więcej czasu, tym chyba łatwiej jest autorom ubierać tamte czasy w literacką otoczkę, tworząc tym samym szablonowe opowieści, w które wplatane zostają losy prawdziwych, żyjących wtedy postaci. Taki też jest "Anioł z Warszawy", książka powstała na podstawie biografii oraz bohaterskiej postawy Ireny Sendlerowej i grupy jej najbliższych współpracowników, którym udało się ocalić z getta i przekazać na przechowanie polskim rodzinom za murami, domom dziecka czy też zajmującym się sierotami zakonom ponad dwa i pół tysiąca dzieci. Już sama okładka sugeruje, że będziemy mieć do czynienia z wojenną historią, w którą wpleciony zostanie wątek miłosny.

Jeśli ktoś do tej pory nie słyszał o działalności Ireny Sendlerowej, z pewnością otrzyma wyciskającą łzy opowieść o dziewczynie, która wraz z przyjaciółmi, narażając życie, starała się pomóc osobom pozostającym za murami getta. Poczuje również, że ma w rękach także historię miłosną, opowieść o rodzącym się pomiędzy Ireną a pozostającym w getcie Adamem, uczuciu. To dla mnie jednak zbyt mało, żeby dać się zwieść tej dość mocno spłycone, do miłosno-obyczajowej historii, opowieści. Nawet jeśli napisana jest z wrażliwością na ludzką krzywdę, ukazuje bohaterstwo ludzi po obu stronach muru, a jednocześnie pielęgnuje pamięć o czasach, które przyniosły śmiertelne niebezpieczeństwo.

Dla osób znających liczne biograficzne książki dotyczące życia Ireny Sendlerowej "Anioł z Warszawy" może okazać się zbyt powierzchowny, nawet jeśli przewija się w nim cała plejada rzeczywistych postaci, osób wymianianych z imienia i nazwiska, które podczas II wojny światowej niosły pomoc warszawskiemu gettu. Ze swojej strony polecam chociażby reportaż Anny Mieszkowskiej "Dzieci Ireny Sendlerowej" czy biografię Anny Bikont "Sendlerowa w ukryciu". A jeśli macie ochotę poznać historie dzieci, które za wszelką cenę pragnęli uratować rodzice, wyjątkową lekturą będzie reportaż Patrycji Dołowy "Wrócę, gdy będziesz spała". Książka przeczytana dzięki uprzejmości @wydawnictwoznakpl