Aż po horyzont. Tom II recenzja

Do bohaterów pierwszego tomu książki o tym samym tytule wracamy po około jedenastu latach. Te same postacie, miejsca, ale inne zachowania, myślenie i postępowanie.

Przez lata Weronika – główna bohaterka bardzo wydoroślała, stała się samodzielna i zaczęła żyć swoim życiem. Kobieta zrozumiała, że była zbyt związana z rodzicami, poluźniła wzajemne stosunki i bliską relację z ojcem. Weronika dostrzega już, że mężczyzna nie jest idealny, ma swoje wady, a choć zawsze chciał dla niej jak najlepiej, ponieważ ją kochał to również popełniał błędy.

Kobieta prowadzi aktywne życie, ma znajomych, często wychodzi ze swojego mieszkania w Warszawie. Weronika dalej ma kontakt z byłym mężem – Jarkiem ze względu na synów, którzy są już praktycznie dorośli. Kobieta nie ma czasu na grzebanie w przeszłości i przez lata odpuściła trochę dociekanie prawdy w sprawie ciotki Wandy – przyrodniej siostry ojca.

Weronika zaprzyjaźniła się z zapomnianą na jakiś czas krewną – ciotką Rozalią i utrzymuje z nią przyjacielskie stosunki. Kobieta regularnie odwiedza starszą panią, czasem z synami, a czasem z bratem i to właśnie jedne z takich odwiedzin przypominają o zapomnianej przeszłości. Podczas kolejnej wizyty synowie Weroniki odnajdują na strychu ciotki kuferek z rodzinnymi pamiątkami. Odnaleziony w nim stary pamiętnik Wandy może okazać się bardzo pomocny w rozwiązaniu tajemnic z przeszłości i odkryciu co tak naprawdę przed laty poróżniło rodzeństwo.

Weronika tym razem nie chce odpuścić. Pragnie wyjaśnić wszystkie rodzinne tajemnice, a szczególnie to dlaczego ciotka Wanda tak nagle zniknęła z życia Reczyńskich i już nigdy nie pojawiła się w nim na nowo. Kobieta powoli, lecz z determinacją odkrywa kolejne sekrety, dowiaduje się o nowych, ważnych postaciach – Staszku Mikołajskim czy Jadwidze, a ostatecznie poznaje szokującą prawdę.

Co wydarzy się, kiedy związane z rodziną osoby zaczną w końcu mówić o przeszłości? Kto i jaką cenę będzie musiał zapłacić za odkrytą prawdę? Czy warto wkładać tyle wysiłku w odkrycie niekiedy bolesnej prawdy i poznanie historii swojej rodziny? Czy poznanie prawdy było potrzebne i wpłynie pozytywnie na rodzinne stosunki?

Książka Agnieszki Janiszewskiej to kontynuacja opowieści zawartej w pierwszym tomie. Bohaterowie za wszelką cenę chcą poznać prawdę, która na zawsze zmieni ich życie. Autorka ukazała wiele historycznych wydarzeń, które nierzadko miały wpływ na decyzje podejmowane przez ludzi w czasie trwania akcji powieści. Od zawsze ludzie podejmowali decyzje, z którymi musieli potem żyć, zatajali prawdę i musieli funkcjonować okłamując swoich bliskich.

Ta powieść Agnieszki Janiszewskiej podobała mi się bardziej niż pierwszy tom. Akcja płynęła szybciej, wyjaśniały się kolejne tajemnice, a główna bohaterka wydoroślała i można było ją polubić. "Aż po horyzont" to saga rodzinna, którą zdecydowanie warto przeczytać. Jest to opowieść o odkrywaniu przeszłości, sekretach skrywanych w rodzinie i relacjach łączących jej członków. Jest to również książka o tym, że nawet najgorsza prawda, ale wyjawiona może pozytywnie wpłynąć na relacje łączące bliskich sobie ludzi.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl. Bardzo dziękuję serwisowi i wydawnictwu Novae Res za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki o tajemnicach z przeszłości, które mają wpływ na codzienne funkcjonowanie w teraźniejszości.